Ετσι όπως πρέπει να είναι

Σάββατο 11-08-2012

Τελικά η ανάβαση στο Αυγό έχει γίνει η αγαπημένη συνήθεια. Πώς λέμε «Παμ’ Πλατεία;» ε! ένα τέτοιο πράμα : «Παμ’ Αυγό!»

Αυτή τη φορά ανεβήκαμε με τον Σάββα και τον Ηλία. Ξεκινήσαμε γύρω στις 6:00, πάνω στο λυκόφως από την Ιερατική και μέχρι να φράσουμε στο «μπαλκόνι» είχε ξημερώσει για τα καλά. Ο καιρός φθινοπωρινός με μουντάδα, αεράκι και μια υποψία βροχής. Μετά από περίπου 50 λεπτά πορείας φτάσαμε στη κορυφή. Τα στατιστικά και το χάρτη όπως πάντα μπορείτε να τα βρείτε στο Trimble outdoors.  Τίποτα συγκλονιστικό και μη αναμενόμενο στη διαδρομή.

Η ομορφιά όμως μας περίμενε στη κορυφή. Εκτός από τη φυσική ομορφιά και την υπέροχη θέα, περήφανη εκεί ψηλά κυμάτιζε η Γαλανόλευκη έτσι ακριβώς όπως πρέπει να είναι. Μια σημαία διαστάσεων 2Χ4 σε ένα ιστό 9 μέτρων στηριγμένο πάνω στο υψομετρικό που είναι ορατή ακόμα και από τη πόλη και τα περίχωρα της Ξάνθης. 

 

 

Η σημαία αρχικά είχε στηθεί στα μέσα Μαρτίου μερικά μέτρα πιο πίσω αλλά λόγω αέρα έπεσε. Μάλιστα είχε γίνει και ολόκληρο θέμα όταν είχε δημοσιευθεί σε κάποιο blog και έχει γίνει και ανταλλαγή κάποιων έως και αστείων μηνυμάτων μεταξύ υποστηριχτών και αντιπάλων του όλου εγχειρήματος. (εκτός από το ενημερωτικό κείμενο διαβάστε και τα σχόλια που έχει παρακάτω στο xanthipress.gr )

Στη συνέχεια μέσα στον Ιούλιο ξανανέβηκε στη τωρινή θέση που τη πετύχαμε και εμείς και αφού το πάθημα έγινε μάθημα τώρα στηρίχθηκε στο υψομετρικό κολωνάκι με καλύτερες αντηρίδες και παρόλο που έχει φάει κάνα  δύο μπουρίνια από τότε βαστάει.  Και πάλι δημοσιεύτηκε στο τοπικό τύπο (εγώ τη διάβασα στη XanthiNews ), και πάλι έγινε η ανάλογη ανάρτηση στο xanthipress.gr 

και βέβαια … και πάλι έγινε η ανάλογη ανταλλαγή μηνυμάτων από τους «συνήθεις σχολιάζοντες» 

Τέλος πάντων, αυτά ως προς το παρασκήνιο. Ο θέμα είναι ότι αυτό που είδα πολύ μου άρεσε και ήθελα να σας το μεταφέρω. Έτσι τώρα υπάρχουν 2 σημαίες στο Αυγό. Η μικρή που βρίσκεται εδώ και χρόνια σε ένα σωρό από πέτρες στην άκρη της κορυφής και μάλιστα είναι το πρώτο που αντικρίζεις μόλις ανεβείς το μονοπάτι, και η μεγάλη στο κέντρο της κορυφής. 

Από τις φωτογραφίες δε μπορείτε να νιώσετε την ομορφιά οπότε με τη πρώτη ευκαιρία κάντε και σείς μια βόλτα στη κορυφή. Η θέα θα αποζημιώσει κάθε σας κούραση.

Δεν καθίσαμε πολύ εκεί πάνω. Ο αέρας ήταν αρκετά κρύος και με το φόβο της βροχής πήραμε τη κατηφόρα.

Μέχρι την επόμενη φορά  ...

Καλές διαδρομές.