Geocaching στη Χαλκιδική και λίγο παραπάνω

 Ιούλιος 2013

Για μερικές μέρες βρέθηκα στη Χαλκιδική. Μια συννεφώδης αναχώρηση, μια βροχερή διαδρομή μια καταιγίδα κατά την άφιξη και ένας τραυματισμός στο πόδι … χμ!!! αν το καλοσκεφτείς δεν είναι και το καλύτερο ξεκίνημα για διακοπές.

Σαφώς σκοπός της ανάρτησης δεν είναι «το πώς περάσαμε στις διακοπές» αλλά το κυνήγι των κρυπτών που εννοείτε ότι πλέον αποτελεί σταθερή δραστηριότητα. Το τραυματισμό δε θα τον ανέφερα αν δεν ήταν σημαντικός για την εξέλιξη του geocaching.

Κρύπτη 1^η GC1AFCP Lion Of Amfipolis . Πληροφορίες στα Αγγλικά εδώ Πρόκειται για μια παραδοσιακή κρύπτη που βρίσκεται στον χώρο του εντυπωσιακού Λέοντα της Αμφίπολης στο  Νομό Σερρών. Μία όμορφη τοποθεσία δίπλα από το Στρυμόνα που πλέον πρέπει να παρεκκλίνεις από το κεντρικό δρόμο και να περάσεις από τη παλιά σιδερένια γέφυρα του ποταμού που ήταν η βασική οδός προς Θεσσαλονίκη πριν τη κατασκευή της Εγνατίας. Ένα τεράστιο μαρμάρινο Λιοντάρι (Ταφικό μνημείο 4^ου αιώνα π.Χ  που ανήκει στο πιστό φίλο του Μ. Αλεξάνδρου Λαομέδοντα) κόβει την ανάσα με τη μορφή του, το μέγεθός του, τη πλαστικότητα και τη ζωντάνια του. Και ποιος γεννημένος πριν το ’80 δεν έχει περάσει από εκείνο το σημείο με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ πριν την … υποχρεωτική στάση στην Ασπροβάλτα ε; 

Η κρύπτη τοποθετημένη το Μάρτιο του 2008 από τον Olimpos έχει δεχτεί μέχρι στιγμής πάνω από 110 επισκέψεις. Κρυμμένη μέσα στις πέτρες – απομεινάρια του αρχικού βάθρου του λιονταριού, κοντά στη περίφραξη,  δεν ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί χάρη στο spoiler. Βέβαια φαίνεται κομματάκι δύσκολο να βρείς τη κρύπτη αφού όλες οι πέτρες μοιάζουν ίδιες και θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε. Αλλά αν σκεφτείς "που θα την έβαζα εγώ" και αν προσπαθήσεις να μαντέψεις πιθανές κρυψώνες τότε πολύ πιθανό να μη πέσεις έξω. Το πλαστικό σοχείο με το geocaching αυτοκόλλητο περιείχε τα βασικά : logbook και  ένα στυλό καθώς και  ένα κοριτσίστικο «κοκαλάκι» για τα μαλλιά και ένα κοχύλι σαν δώρα. Γράψαμε το logbook και πήραμε το κοκαλάκι αντικαθιστώντας το με ένα καραβάκι για τον επόμενο founder.

Lion of Amfipolis Cache

Φτάνοντας προς το προορισμό μας πέσαμε πάνω σε καταιγίδα. Δυνατή βροχή, μαυρίλα, αέρας, αστραπές στο βάθος,  ένα καθαρά φθινοπωρινός έως και χειμωνιάτικος καιρός. Κατά την άφιξή μας τα έντονα φαινόμενα κόπασαν συνέχιζε όμως μία απαλή βροχούλα που δεν επέτρεπε κάποια άλλη δραστηριότητα εκτός από κλείσιμο στο δωμάτιο … ή geocaching στα Ψακούδια.

Τα Ψακούδια είναι ένα παραλιακό χωρίο προς τη κορυφή του κόλπου της Κασάνδρας. Πιο παραλιακό πεθαίνεις αφού σε μερικές περιπτώσεις τα σπίτια είναι σε απόσταση ούτε  10 μέτρων από τη θάλασσα. Εκτός από την όμορφη παραλία στα Ψακούδια υπάρχουν και 3 κρύπτες. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το ψάξιμο για τη πρώτη κοντά στη θάλασσα. Η  2^η ήταν σε ένα Super Market και θα πηγαίναμε μετά και η 3^η σε ένα λόφο λίγο ψηλότερα που όμως δεν ήταν το κατάλληλο μέρος λόγω του καιρού. 

Ο  βρεγμένος τη βροχή δε τη φοβάται και έτσι με τη Χριστίνα ακολουθήσαμε τη παραλία μέχρι τέρμα δεξιά όπου τελειώνει σε κάτι βραχάκια. Η κρύπτη GC15GPH έχει το περίεργο όνομα "Kàli mèra" or "it´s all Greek to me!" και είναι μία κρύπτη quiz. Τοποθετήθηκε τον Σεπτεβρη του 2007 από τους Schleichquartett που είναι μια οικογένεια geocachers που έκαναν τότε τις διακοπές τους στη περιοχή. Ο γρίφος που πρέπει κάποιος να λύσει είναι να αποκωδικοποιήσει – μεταφράσει τις παρακάτω συντεταγμένες που είναι το σημείο της κρύπτης.

N sarándadekkapéndeeksakósjaíkossitéssera
E mídenníkossitríaíkossiennéaekatóeftomíndaeftá

Εντάξει για του Έλληνες δεν είναι και πολύ δύσκολο αλλά απ’ ότι φαίνεται ούτε και για τους συνολικά 154 υπόλοιπου ξένους finders που το αποκωδικοποίησαν με ακρίβεια. Μερικοί στα log τους αναφέρουν τη βοήθεια που ζήτησαν από ντόπιους για τη μετάφραση. Η κρύπτη ήταν στη βάση ενός σχισμένου βράχου καλυμμένη με πέτρες και ενίοτε πευκοβελόνες . Το χαρακτηριστικό σχίσιμο του βράχου ήταν κρίσιμο για την αναγνώριση του μέρους αφού και πάλι πήρα τη βοήθεια του spoiler photo και  χρειάστηκε να συγκρίνω τη θέα από τη θέση που βρισκόμουν, με τις φωτογραφίες για να επιλέξω το σωστό βράχο ανάμεσα στις 10άδες που υπάρχουν στο σημείο.

Παραλία Ψακούδια

Η μεγάλη έκπληξη ήταν η ύπαρξη ενός travel bug μέσα στη κρύπτη. Τα travel bugs είναι αυτό που λέει το όνομά τους: Ταξιδιάρικα Ζουζούνια. Για την ακρίβεια είναι μεταλλικές πλάκες με το σχέδιο ενός ζουζουνιού που έχουν ένα κωδικό αναγνώρισης και αναθέτουν στον finder να τα ταξιδέψουν από τη κρύπτη που βρέθηκαν σε άλλη κρύπτη. Κάθε travel bug έχει τη δική του ιστοσελίδα όπου οι finders καταχωρούν την εύρεση και έτσι συλλέγονται στοιχεία όπως  τα μέρη που έχει ταξιδέψει , την απόσταση που έχει διανύσει και άλλα. Το ζουζούνι που βρήκα έχει το κωδικό GA6CTT η αποστολή που έχει αναθέσει είναι να ταξιδεύει σε κρύπτες κοντά σε θάλασσα και μέχρι τώρα έχει διανύσε πάνω από 14.000 χιλιόμετρα από τη Λιθουανία στη Νότια Τουρκία και από τη Σικελία στη Ολλανδία. Φαντάζομαι όνειρό του είναι να περάσει τον Ατλαντικό κάποια στιγμή. Η σελίδα του ζουζουνιού είναι αυτή  όπου μπορείτε να πατήσετε στο view to map και να δείτε το χάρτη του ταξιδιού του. 

Η κρύπτη, το ζουζούνι και το log book

Εϊναι η πρώτη κρύπτη που καταγράφω σε video και και το ανέβασα στο youtube.  Κομμένα τα γέλια ε!!!

Η 3η κρύπτη (θα) ήταν η GC3N2MP Super (market) cache!   Η κρύπτη δεν υπήρχε όμως. Άλλωστε είχε ήδη καταγραφεί σαν Not Found από 2 προηγούμενους cachers και εγώ απλά το επιβεβαίωσα. Όχι με το καλύτερο τρόπο δυστυχώς. Υποτίθεται ότι η κρύπτη θα ήταν στη βάση μίας πινακίδας Super Market στα Ψακούδια. Από τη βροχή είχε αρκετή λάσπη και βρώμα και δεν είναι το καλύτερο να πέφτεις στα γόνατα για αν ψάχνεις (και μάλιστα δίπλα από τους κάδους σκουπιδιών του market). Μια ελπίδα αισιοδοξίας όταν είδα ένα μικρό κύλινδρο που δυσκολεύτηκα κάπως να βγάλω κάτω από τη πινακίδα. Η περιγραφή μιλούσε για μία επίπεδη κρύπτη, κάτι κυλινδρικό έβλεπα εγώ ε! λέω θα το άλλαξαν δοχείο.

Άνθρακες ο θησαυρός

Του κάκου όμως ο κύλινδρος που βρήκα δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα γυναικείο κραγιόν πεταμένο κάτω από τη βάση της πινακίδας. Σαν το ψαρά που τραβάει κάτι βαρύ με το καλάμι του και στο τέλος βγάζει παπούτσι. Τέλος πάντων για του λόγου το αληθές έβγαλα μια φώτο το «παπούτσι» και την έκανα από κει για να logaρω το not found. Πάντως η ανυπαρξία της κρύπτης επιβεβαιώθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο από ένα log του Kivotos (του Αμερικάνου ιδιοκτήτη της κρύπτης που έχει βάλει πολλές στην Ελλάδα) 4 ημέρες μετά το δικό μου log που ζητάει συγνώμη για την απουσία αναφέρει ότι θα προσπαθήσει να επαναφέρει τη κρύπτη το συντομότερο δυνατόν.

Όνειρο απατηλό

Το ίδιο απόγευμα ο καιρός είχε φτιάξει και ήταν ώρα για λίγο χαλάρωμα και παιχνίδι στη πισίνα. Το ονειρικό περιβάλλον της φωτογραφίας διακόπηκε άγαρμπα με μια φοβερή και τρομερή κράμπα που στοίχειωσε όλες τις υπόλοιπες μέρες όχι όμως ότι με εμπόδισε στη geocaching δραστηριότητα.  Απλά την έκανε πιο επίπονη και πιο αργή.

Η 4^η κρύπτη ήταν επίσης Not Found. Ο παραλιακός δρόμος από τα Ορμύλια μέχρι τη Μεταμόρφωση κρύβει κάποιες μικρές πανέμορφες παραλίες. Μερικές είναι απροσπέλαστες, άλλες έχουν ένα μικρό μονοπατάκι καλυμμένο από θάμνους και χόρτα , κάποιες είναι ορθάνοιχτες σε όλους και μαζεύουν πολύ κόσμο και μία διαθέτει μια όμορφη «αυλίτσα» με δέντρα, πέτρες, ένα εκκλησάκι και πολλές αλόες. Αυτό ήταν και το μέρος που θα έψαχνα τη κρύπτη GC3N2N2 Metamorfosi beach 

Metamorfosi beach

 2 φορές πήγα  στην αυλίτσα αλλά είχε muggles και έτσι την επόμενη μέρα πήγα πολύ πρωί για να έχω καλύτερη τύχη. Εντάξει muggles δε βρήκα αλλά ούτε και τη κρύπτη και ας ξεψάχνισα επί 20 λεπτά τη περιοχή και τα δέντρα της. Δυστυχώς logαρα ακόμα ένα not found και περιμένω με αγωνία το επόμενο logarisma για να δώ αν ο επόμενος τη βρήκε ή όχι.

Metamorfosi beach sea view

Η επόμενη κρύπτη αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς. Πρόκειται για τη multicache GC3WXAH Walk through old Nikiti  και η ιδιαιτερότητα είναι ότι πρόκειτε για τη πρώτη κρύπτη αυτού του είδους που έχω ψάξει.

Multicache ονομάζονται οι κρύπτες που ο ιδιοκτήτης δε δίνει απ’ ευθείας τις συντεταγμένες αλλά αυτές θα πρέπει να ανακαλυφθούν μέσα από στοιχεία που συλλέγονται σε διάφορους σταθμούς και τα δεδομένα που βρίσκεις σε κάθε σταθμό οδηγούν στον επόμενο. Συνήθως πρέπει να συνδυαστούν τα δεδομένα για να σχηματίστούν οι συντεταγμένες του επόμενου σταθμού. Όσο αφορά το consept αυτό ήταν η περιήγηση με τα πόδια της  Παλίας Νικήτης (Παλιό Χωριό)  τον παραδοσιακό οικισμό δηλαδή που βρίσκεται βόρεια του κεντρικού δρόμου και όχι το τουριστικό κομμάτι προς τη παραλία που πάνε όλοι. Ο Οικισμός μοιάζει κάπως με την Άφυτο και είναι πραγματικά πολύ όμορφος.

Ο Mike1898,  o Γερμανός ιδιοκτήτης της κρύπτης,  προτείνει για πρακτικούς λόγους,  λόγω των περιορισμένων χώρων στάθμευσης αλλά και κυρίως για την ομορφιά της διαδρομής και της περιπέτειας  να μη χρησιμοποιηθεί αυτοκίνητο. Εκεί ξεκινάει και η πρώτη δυσκολία καθώς το τραυματισμένο μου πόδι δεν επέτρεπε τόσο περπάτημα. Αποφάσισα λοιπόν να πάω οδηγόντας και ότι βγει. Με τον Mike είχα επικοινωνήσει πριν το ταξίδι μου για να μου επιβεβαιώσει τη κρύπτη και να βάλει στο σελίδα τη spoiler photo. Πράγματι ανταποκρίθηκε άμεσα και του υποσχέθηκα ότι θα ψάξω να τη βρω.

Δεν έφτανε ο περιορισμένος χώρος και το σακατιλίκι μου, μέσα στο Παλιό Χωριό γινόταν έργα και είχαν μάλιστα σκάψει όλους τους δρόμους για να περάσουν σωλήνες. Τώρα βρήκαν ???

Ο πρώτος σταθμός ήταν κάπου στην αρχή του Παλιού Χωριού και θα έπρεπε να βρω μια κολώνα με μεταλλική ετικέτα με 3 γράμματα όπου θα πάρω το τελευταίο γράμμα θα το αντιστοιχήσω στο Αγγλικό αλφάβητο και θα κάνω τον υπολογισμό του παρακάτω τύπου N40°13.[A][A+1]2 E023°40.3[A-2]7 για να βρω τις συντεταγμένες του 2^ου Σταθμού.  Ε! τι 3 γράμματα θα μπορούσε να έχει μια Ελληνική κολώνα; Ή ΟΤΕ ή ΔΕΗ. Τελικά το στοιχείο Α ήταν το Η δηλαδή έψαχνα για τον αριθμό 8.

Έβαλα λοιπόν τις συντεταγμένες στο GPS και ξεκίνησα για το σταθμό 2. Μια χτιστή βρύση στο κέντρο της Παλιάς Νικήτης όπου θα έπρεπε να βρω πόσες βρυσούλες έχει. Εκεί έχει ένα παραδοσιακό καφενείο και γίνεται και ένα τοπικό φεστιβάλ κάθε καλοκαίρι. Αμ!  εσύ είσαι που το λες; Σκαπτικά, φορτηγά, πλέγματα, εργάτες και λάσπες δεν επέτρεπαν την πρόσβαση προς τη βρύση. Να αφήσω το αυτοκίνητο και να περπατήσω δε γινόταν. Σκέφτηκα το άδοξο τέλος της περιπέτειας και την υπόσχεση προς τον Mike που δε θα μπορούσα να εκπληρώσω. Έψαχνα στο GSP  για διάφορες εναλλακτικές αλλά κανένας κοντινός δρόμος δεν οδηγούσε στη βρύση. Είδα έναν μακρινό περιφερικό που ανέβαινε πάνω στο βουνό. Όχι με ιδιαίτερη χαρά είπα να τον ακολουθήσω αλλά πλέον είχα απογοητευτεί.

Ο δρόμος έβγαζε πάνω από τη Νικήτη, σε ένα σταυροδρόμι όπου ευθεία μπροστά ξανακατέβαινες στο χωριό από την άλλη πλευρά, στα αριστερά είχε έναν κατσικόδρομο που οδηγούσε σε 3 ξωκλήσια στο βουνό και δεξιά ήταν τα νεκροταφεία και η Εκκλησία του  προστάτη του χωριού Αγίου Νικήτα . Μία μεγάλη, πανέμορφη, πετρόχτιστη εκκλησία που μου προκάλεσε το ενδιαφέρον που αφού δεν είχα τρόπο να πάω στη βρύση, είπα να παρκάρω εκεί και να τη θαυμάσω. Χτισμένη το 2^ο μισό του 19^ου αιώνα στο πιο ψηλό μέρος προστατεύει τους κατοίκους του χωριού και προσφέρει μια υπέροχη θέα προς το Νότο.

Θέα από την αυλή του Αγ. Νικήτα

Από εκεί θα μπορούσα να κατεβώ με τα πόδια προς τη βρύση αλλά είδα στο GPS ότι ήταν αρκετά μακριά. Ήθελε καμία 500αριά μέτρα πάνε - έλα και μπορεί το μεν πνεύμα να ήταν πρόθυμο η δε σαρξ ασθενής και πονεμένη. Άντε τη κατηφόρα θα την έβγαζα, για την ανηφόρα δεν έπαιρνα και όρκο. Έβγαλα μια φώτο από εκεί ψηλά και έμεινα να κοιτάζω τη θέα αλλά και το χαρτί με τις σημειώσεις μου μπάς και δώ κάποιο άλλο στοιχείο να με βοηθήσει.

Τότε το συνειδητοποίησα. Χωρίς να το καταλάβω είχα έρθει στο σταθμό Νο 3. Το έλεγε καθαρά «You are now near the main church of Nikiti: Ágios Nikítas.» δεν ήταν ο αρχικός μου σκοπός αλλά αφού βρισκόμουν εδώ θα έπρεπε να ακολουθήσω τα σημάδια. Αυτό που θα έπρεπε να βρω ήταν κάποια σύμβολα  με μπλε χρώμα (περίεργα σύμβολα για εκκλησία αναφέρει ο Mike) πάνω σε μία άσπρη πέτρα. Ένα από τα σύμβολα αποτελούταν από τελείες και θα έπρεπε να μετρήσω πόσες ήταν αυτές. Αργά - αργά έκανα 3 φορές το κύκλο της Εκκλησίας πριν ανακαλύψω τα σύμβολα ψηλά πάνω στο καμπαναριό. Ένας Σταυρός, κάτι πεντάλφες, κάτι εξάκτινα αστέρια και 6 τελείες ήταν τα περίεργα μπλε σύμβολα. 

Το καμπαναριό του Αγ. Νικήτα με τα σημάδια

Είχα πλέον το στοιχείο 3 αλλά ακόμα έλειπε το Νο 2 και εντάξει δε το χρειαζόμουν για να βρεθώ εδώ όμως χρειαζόταν για το τελικό υπολογισμό των συντεταγμένων της κρύπτης όπου έπαιρναν μέρος όλα τα στοιχεία. Επίσης έπαιρνε μέρος στον υπολογισμό για το 4^ο Σταθμό που είχε συντεταγμένες N40°14.0[C][ B] E023°40.[ B][A-1][C] (με πράσινο τα στοιχεία που είχα με κόκκινο αυτό που έλειπε)

Το έριξα και πάλι στη μελέτη. Το 4^ο σημείο μιλούσε για ένα παρεκκλήσι και για κάτι που γράφει πάνω από την είσοδό του. Μα δεν είχα συναντήσει μια πινακίδα με 3 ξωκλήσια λίγο πριν; στη διασταύρωση; Άρχισα να νιώθω σαν τον Robert Langton, τον ηρώα του Dan Brown (Κώδικας DaVinci, Illuminaty, Το χαμένο σύμβολο κτλ) αφού έψαχνα σημεία και σύμβολα σε παλιές εκκλησίες και παρεκκλήσια. Οδήγησα καμιά 100αρια μέτρα προς τα πάνω και νάτο το ξωκλήσι με αυτό που έψαχνα δηλαδή τον 4^ο αριθμό της χρονολογίας. Έτος κτήσης 1861, άρα στοιχείο D = 1.

Το εκκλησακι του Αγ. Γεωργίου Ετος 1861

Είχα καταλάβει πλέον το κόλπο του Mike, είχε βάλει όλα τα στοιχεία σε μία σειρά ώστε όσοι τα ψάχνουν να μη τρέχουν από δω και από κει και βαρεθούν. Έτσι εκτός που ήταν ενδιαφέρον το ψάξιμο, οι σταθμοί ήταν και σε όμορφα μέρη που προκαλούσαν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον.

Ο 5^ος και τελευταίο σταθμός (πριν τη κρύπτη) ήταν ακόμα πιο πάνω. Ήταν σε συντεταγμένες N40°14.[D][C-1][ B] E023°40.[ B+D][C]0 αλλά πραγματικά δε χρειαζόταν αποκωδικοποίηση αφού αναφέροντας ακόμα ένα … chapel “You made it! You'll not have to climb higher than you are right at the moment ;-). This is the last little chapel along this walk and you may enjoy a spectacular view overlooking Nikiti.” Αφορούσε ένα άλλο ξωκλήσι  ψηλότερα που προσφέρει μια καταπληκτική, υπέροχη, μοναδική, και μαγευτική θέα της Νικήτης και του Κόλπου της Κασσάνδρας. Πανέμορφη εικόνα που δε περιγράφεται ούτε με 1000 λέξεις ούτε με τη φωτογραφία.

 

Θέα πάνω από τη Νικήτη

Το στοιχείο που χρειαζόμουν ήταν ο αριθμός των σκαλοπατιών της εκκλησίας συμπεριλαμβανομένων ακόμα και του πλατύσκαλου και του κεφαλόσκαλου. 5 τον αριθμό. 

Τα σκαλάκια του Προφήτη Ηλία

Έτσι συμπληρώσαμε το puzzle και αν δε  έλειπε το στοιχείο 2 θα είχα ολόκληρες τις συντεταγμένες της κρύπτης. N40°14.[C-E][A+1][D] E023°40.[E-D][ B+E-D][A-C]

Απογοήτευση τεράστια αλλά και καταριόμουν τη στιγμή που έπαθα τη κράμπα όχι για το πόνο αλλά για την αδυναμία να ψάξω για το 2^ο στοιχείο. Τουλάχιστον είχα την ικανοποίηση ότι έλυσα όλους τους γρίφους που αντιμετώπισα και ότι είχα την ευκαιρία να δω υπέροχες τοποθεσίες.Κυρίως από κει πάνω άξιζε κάθε προσπάθεια. 

Δεν είχα άλλο χρόνο στη διάθεσή μου και έτσι πήρα τη κατηφόρα. Αυτή τη φορά αποφάσισα να κατεβώ από την αντίθετη πλευρά απ’ ότι ήρθα για να μπορέσω να δώ μεγαλύτερο μέρος του οικισμού ελπίζοντα ότι από τα έργα θα μπορέσω να βρω μία δίοδο για να φύγω. Είχα αποφασίσει να αφήσω τη βρύση και να τελειώσω την αναζήτηση. 

Οδηγώντας  πιο κάτω άκουσα το GPS να χτυπάει στο γνώριμο ήχο που κάνει όταν πλησιάζει σε ένα σημείο που του έχεις δώσει σαν στόχο. Καθώς τους σταθμούς 3, 4 και 5 τους είχα βρει χωρίς τη βοήθεια του GPS, η μνήμη είχε μείνει ακόμα στις συντεταγμένες στόχου του 2^ου σταθμού, αυτού δηλαδή που δεν είχα μπορέσει να πάω. Δηλαδή από καθαρή τύχη είχα βρεθεί σε ακτίνα λιγότερη από 30 μέτρα από τη βρύση. Βρήκα έστω και δύσκολα κάπου να αφήσω το αυτοκίνητο, πήρα το GPS για σιγουριά και άρχισα το περπάτημα. Δε χρειάστηκε παρά να στρίψω τη γωνία για να πέσω πάνω στη πλατεία με μερικά καθίσματα καφενείου και στο βάθος τη πετρόχτιστη βρύση με τις  βρυσούλες. Αυτό έψαχνα λοιπόν. Μα καλά για 2 βρυσούλες έγινε όλη η φασαρία?

Η πετρόχτιση βρύση στο κέντρο του Παλιού Χωριού.

Τώρα είχα όλες τα στοιχεία για τις συντεταγμένες.

Α) Γράμμα στη πινακίδα         = 8
Β) Βρυσούλες                         = 2      
C) Τελείες στο καμπαναριό    = 6
D) Τελευταίος Αριθμός Έτους= 1
Ε) Σκαλοπάτια                         = 5

Ε! κάντε τους υπολογισμούς μόνοι σας, εγώ τους έκανα. Ορίστε και η φώτο.

Εκείνο το πρωινό δεν έψαξα για τη κρύπτη. Είπαμε ο χρόνος είχε περάσει. Έφυγα και γύρισα αργά το απόγευμα με την οικογένεια για να τους δείξω την περιπέτειά μου αλλά κυριώς την υπέροχη θέα από ψηλά. Ψάξαμε και λίγο για τη κρύπτη αλλά δεν επιμείναμε πολύ καθώς βράδιαζε. Απλά μου ήταν περίεργο που το σημείο έδειχνε λίγο έξω από το δρόμο, μέσα σε κάτι αγκαθωτούς θάμνους που ήμουν σίγουρος ότι ο Mike δε θα το έκρυβε ποτέ εκεί. 

Έτσι το ίδιο βράδυ επικοινώνησα μαζί του ζητώντας του να μου επιβεβαιώσει τις συντεταγμένες που βρήκα. Του εξήγησα για τον τραυματισμό και τον ρώτησα αν χρειάζεται να σκαρφαλώσω για να τη βρω ή αν το έδαφος είναι ακατάλληλο για έναν σακατεμένο. Μου απάντησε σχεδόν άμεσα. Έκανε μια μικρή διόρθωση σε ένα δεκαδικό (7 αντί για 6) στις συντεταγμένες και μου έδωσε μια μικρή περιγραφή για το χώρο και το σημείο της κρύπτης.

Τη περιγραφή δεν την έδωσα σημασία αφού είχα πλέον τις συντεταγμένες και έτσι 7¨00 το πρωί της 18^ης Ιουλίου ήμουν και πάλι πάνω στο βουνό της Νικήτης. Πήγα νωρίς πριν ζεστάνει και συναντήσω τον χειρότερό μου εφιάλτη. Άλλωστε στα attributes έχει το σύμβολο που μισώ πιο πολύ: του φιδιού. 

 

μπρρρρρ

Παρά τη διόρθωση του δεκαδικού η κρύπτη φαινόταν να είναι και πάλι εκτός δρόμου μέσα στα τσαλιά. Ξέχασα να πω ότι λόγω του σκαψίματος κατά τη κατασκευή του δρόμου πρινα από χρόνια,  τα τσαλιά ξεκινούσαν από ύψος τουλάχιστον 2 μέτρων. Δε μπορεί κάτι δε κατάλαβα καλά. Έψαξα μπας και υπάρχει κάτι να σκαρφαλώσω (όχι ότι θα το έκανα δηλαδή). Τίποτα. Το πρανές ήταν σχεδόν κατακόρυφο και μόνο κάτι ρίζες από τα δέντρα φαινόταν. Εντάξει αν χρειαζόταν θα σκαρφάλωνα αλλά ήμουν σίγουρος ότι δε θα το έκανε τόσο απροσπέλαστο ο Mike.

Μια κοίταζα  το GPS και ανεβοκατέβαινα το δρόμο πάνω κάτω και μια το e-mail. Μια το GPS μια το e-mail. Τότε το πρόσεξα: Το έλεγε ξεκάθαρα ο Mike :  Ένα κρυμμένο μονοπάτι εκτός δρόμου με τη κρύπτη να είναι σε ύψος ενός μέτρου. Καθώς ανέβαινα είχα δει κάτι σαν «κρυμμένο μονοπάτι». Μάλιστα τη προηγούμενη μέρα είχα δει και την αρχή του όταν έψαχνα τη κρύπτη στις ρίζες κάποιων δέντρων που έμοιαζαν το spoiler αλλά τότε λόγω της ανηφορικότητας του δε του έδωσα σημασία. Άλλωστε δε μου γέμιζε το μάτι για μονοπάτι. Πιο πολύ με ανάχωμα έμοιαζε. Τώρα όμως έβγαζε νόημα. Έδειχνε να έχει κατεύθυνση προς τα τσαλιά και σίγουρα θα πλησίαζε αρκετά προς τη κρύπτη. Και η ανηφοριά; Αφρίζει ξαφρίζει εγώ θα σε φάω σύμφωνα με το παλιό ανέκδοτο με το σκύλο και το σαπούνι. Εδώ που είχαμε φτάσει ούτε η ανηφοριά ούτε το πονεμένο πόδι ήταν ικανά να με σταματήσουν. Αν δεν ήταν η κρύπτη εκεί δε θα ήταν πουθενά αλλού. 

 

Στο δρόμο πρός τη κρύπτη.

Προσεχτικά και με τη βοήθεια ενός κλαδιού σαν μπαστούνι πήρα την ανηφόρα. Σε καμία 15 μέτρα χρειάστηκε να περάσω κάτω από ένα πεσμένο δέντρο και σε ακόμα 5 μέτρα, στη ρίζα ενός πλαγιαστού πεύκου η κλασική κρυψώνα. 2 πέτρες στη ρίζα του δέντρου, ψιλοάσχετες με το γενικό περιβάλλον σαν να τις έβαλε κάποιος με το χέρι υποδηλώνουν σίγουρα  κρύπτη. Ναι ο κύλινδρος της GC3WXAH αποκαλύφθηκε μπροστά μου. Δεν είχε κάποιο δώρο και ούτε χωρούσε να βάλω κάτι εγώ. Αλλά αυτό δεν είχε σημασία. Το σημαντικό ήταν ότι τη βρήκα. Γρήγορα – γρήγορα logαρα, την ξαναέβαλα στη θέση του και έφυγα. Δεν έκατσα να ευχαριστηθώ το θρίαμβό μου. Είπαμε, δεν είχα καμία όρεξη για ανεπιθύμητες συναντήσεις όσο ανέβαινε ο ήλιος. Δεν παρέλειψα βέβαια τη φωτογραφία. Αν μια κρύπτη άξιζε φωτογράφιση τότε σίγουρα ήταν αυτή. Για αυτό πάρτες 2.

Η κρύπτη

To logαρισμα

Μου πήρε λίγη μελέτη, 2-3 e-mail, 1/2 ώρα ψάξιμο στο σύνολο, 3 επισκέψεις στο σημείο για να τη βρω και 2 ½ σελίδες στο blog και να περιγράψω το πώς ένοιωσα ψάχνοντας αυτή τη πρώτη multicache από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το geocaching αλλά άξιζε το κόπο. 

Και γενικά μία κρύπτη quiz, ένα travel bug και μια multicach είναι καλός απολογισμός.

Οι επόμενες 3 (για την ακρίβεια 2 κρύπτες) ήταν στη Θεσσαλονίκη. 

Ο Kivotos, ένας Αμερικάνος geocacher με το όνομα Noha που τον συναντήσαμε και παραπάνω  και έχει βάλει πολλές κρύπτες στη περιοχή της Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο του  2012 είχε ενεργοποιήσει και τη κρύπτη  GC3N2N7  Byzantine Museum στην είσοδο του Βυζαντινού Μουσείου στη 3ης Σεπτεμβρίου. Το μέρος πολυσύχναστο και εύκολα προσπελάσιμο και παρόλο που υπάρχουν πολλοί muggles δεν θα υπήρχε πρόβλημα … αν η κρύπτη ήταν εκεί. Ψάξαμε κοντά στου προβολείς, ανασηκώσαμε κάτι πέτρες όπως έδειχνε κάποια photo στο log  αλλά η κρύπτη ανύπαρκτη. Logαρα ένα Not Found και πήγα για την επόμενη.

Not found. Ετσι απλα

Δυστυχώς η επόμενη κρύπτη βρισκόταν εκεί που ήθελα να βάλω εγώ μία δικιά μου. Με πρόλαβε όμως ο Kivotos. Στο www.geocaching.com δεν είχα προσέξει ότι σε εκείνο το σημείο είχε κρύπτη και είχα εφοδιαστεί με ένα δικό μου micro tube για να κρύψω. Τέλος πάντων καθώς πλησίαζα στην είσοδο της ΔΕΘ, κάτω από τη σκιά το Πύργου του ΟΤΕ, σε ένα μαρμάρινο παρτεράκι με ένα τεράστιο τρίγωνο, είδα ότι υπάρχει η GC3N2N1 Tree with a view  οπότε από hider έγινα hunter. 

Δεν ήταν και τίποτα δύσκολο. Οι οδηγίες μιλούσαν για ένα δέντρο με υπέροχη θέα. 2 δέντρα όλα και όλα στο παρτέρι δεν ήταν δύσκολο να εντοπίσω ένα πράσινο αλουμινένιο κύλινδρο μέσα στο σκούρο πράσινο του κυπαρισσιού. Το μόνο δύσκολο ήταν οι muggles αλλά φαίνεται στις μεγάλες πόλεις κανένας δε δίνει σημασία σε οτιδήποτε, πόσο μάλλον σε κάποιο που ψάχνει κάτι κάτω από ένα δέντρο.

Tree with a view. Found

Η θέα που αναφέρει ο Kivotos είναι πραγματικά όμορφη καθώς αν στρέψεις το βλέμμα σου Νοτιοδυτικά επί της οδού Νικολάου Γερμανού καρφώνεσαι στη κυριολεξία πάνω στο Λευκό Πύργο έχοντας το κτήριο της ΧΑΝΘ στα αριστερά και το Δημοτικό Πάρκο με τα ψηλά δέντρα του δεξιά. Sorry no photo for this καθώς είχα ήδη ξεκινήσει να μελετώ την επόμενη και τελευταία κρύπτη.

Που αλλού θα μπορούσε να έχει κρύπτη ση Θεσσαλονίκη. Στο Λευκό Πύργο βεβαίως - βεβαίως. Πρόκειται για την GC1APNC White Tower [Thessaloniki]  τοποθετημένη απ΄ τον paulohercules πού είναι Πορτογάλος (μάλλον)  η Αμερικάνος στρατιωτικός και μέλος του The Military Association of GeoCachers  Σε μία επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη το 2008 τοποθέτησε αυτή τη κρύπτη σε ακτίνα 30 μέτρων από το Λευκό Πύργο και φρόντισε μάλιστα να δώσει σημαντικές πληροφορίες για το Μνημείο στη σελίδα του. Η κρύπτη είναι μία nano cache δηλαδή ένα μικροσκοπικό δοχείο στο μέγεθος του μικρού νυχιού που το μόνο που χωράει είναι ένα μικροσκοπικό επίσης ρολάκι χαρτιού όπου πρέπει να logαρεις με πολύ μικρά γράμματα. Έχει ισχυρό μαγνήτη στη βάση της και βέβαια τοποθετείται μόνο σε κάτι μεταλλικό.  Μια παρόμοια κρύπτη είχαμε βρεί με τον Σάββα στο Μιλάνο που επειδή ήταν η πρώτη φορά νομίσαμε ότι είναι βίδα και μία 2^η τέτοια είχα βρει στο Λονδίνο απέναντι από τη Bridge Tower. Δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί κάτω από ένα παγκάκι και έτσι καταγράφηκε το τελευταίο μέχρι στιγμής found.

 Στο Λευκό Πύργο βρήκα nano tube ...

 Κλείνοντας θα πω ακόμα μία φορά αυτό που πολλές φορές γράφουν οι περισσότεροι geocachers, απευθυνόμενοι τους ιδιοκτήτες κρυπτών που βρίσκουν (ή δε βρίσκουν). Δεν είναι τυπικό ούτε για να περνάει η ώρα. Πηγάζει μέσα απο τη καρδιά και είναι ένα πραγματικό  Ευχαριστώ.

«Ευχαριστώ πολύ που με έφερες εδώ (στα Ψακούδια, στη Μεταμόρφωση, στη Νικήτη, στη Θεσσαλονίκη ... παντού. Δεν θα είχα δει αυτό το μέρος αν δεν ήταν η κρύπτη»  

 Ισχύει.

Geocaching Στο Ηράκλειο

 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά βρεθήκαμε με τον Σάββα στο Ηράκλειο. Δουλειά μέχρι αρκετά αργά και μετά από λίγη ξεκούραση είχαμε όλο τον υπόλοιπο χρόνο δικό μας.

Το Ηράκλειο απ’ όσο κατάλαβα δεν είναι αυτό που λένε «τουριστικό μέρος». Δεν είναι (και αυτυχώς) πήχτρα στα τουριστομάγαζα, rooms to let και ταβέρνες με κράχτες.  Σαν η μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης με λιμάνι και αεροδρόμια αποτελεί διαμετακομιστικό σταθμό για όσους πάνε στη Κρήτη και συγκρατεί ελάχιστους για να περάσουν τις διακοπές τους εκεί. Αν και παραθαλάσσια πόλη λείπουν οι παραλίες και θα πρέπει να βγεις έξω από το κλεινόν άστυ  για να πετύχεις μια καλή αμμουδιά  για κολύμπι. Όχι όμως ότι δεν έχει και κόσμο. Οι περισσότεροι ξένοι που βρίσκονται στη Κρήτη περνάνε σίγουρα από το Ηράκλειο και έτσι η πόλη έχει πάρα πολύ κόσμο κάθε ηλικίας, φύλλου και χρώματος κάθε ώρα της ημέρας από πολύ νωρίς  το πρωί μέχρι … πολύ νωρίς το άλλο πρωί. Πολύς κόσμος στη πλατεία των Λιονταριών και στη γύρω περιοχή , ντόπιοι, επισκέπτες, εργαζόμενοι, χασομέρηδες,  μουσικά σύνολα, μίμοι και καλλιτέχνες δίνουν ζωντάνια και ομορφιά. 

 

Όσο ήμασταν εκεί επικρατούσε ένα συνεχές ανακουφιστικό Βοριαδάκι που έριχνε τη θερμοκρασία και έκανε να αισθανόμαστε δροσιά ακόμα και κάτω από τον ήλιο. Στις περιπτώσεις που έπεφτε ο αέρας ή βρισκόμασταν σε σημείο που δε φυσούσε τα πράγματα γινόταν δύσκολα. Ζέστη και ιδρώτας ακόμα και αν δεν έκανες απολύτως τίποτα. Ακόμα πιο δύσκολες είναι οι περιπτώσεις που επικρατεί Λίβας. Ο Νοτιάς δηλαδή που έρχεται από την Αφρική και φέρνει μαζί του ζέστη που δεν αντέχεται. Όταν έχει Νοτιά τον καταλαβαίνουμε μέχρι εδώ στη Βόρεια Ελλάδα. Φανταστείτε στη Κρήτη. Ευτυχώς δε τον πετύχαμε.  

 Ήμασταν πολύ τυχεροί με την επιλογή του ξενοδοχείου.Χωρίς λόγο διαφήμισης προτείνω το ξενοδοχείο «Το Κάστρο» για διαμονή στη πόλη του Ηρακλείου. Ένα παλιό και μικρό  μέν ξενοδοχείο που με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ανακαινίστηκε με πολύ προσοχή και ιδιαίτερη επιμονή στις λεπτομέρειες που έκανε τη διαμονή μας ευχάριστη.  Αδικείται από το σημείο που βρίσκεται καθώς είναι χωμένο μέσα σε κάτι στενά αλλά είναι πολύ κοντά , σε απόσταση περπατήματος, σε όλα τα σημαντικά σημεία της πόλης. Πλατεία Θεοτοκόπουλου (El Greco), Οδό 25^ης Αυγούστου  Πλατεία Λιονταριών  , Loggia  , Άγιος Τίτος ,  Οδός Δαιδάλου, Πλατεία Ελευθερίας  , Ναός Πέτρου και Παύλου  , Παραλιακή Λεωφόρος  , Λιμάνι  με τον Κουλέ  , Ενετικά  Νεώρια , κτλ. Για πληροφορίες για κάθε ένα από τα πραπάνω δεν έχετε παρά να κάνετε click στη κάθε λέξη. 

 Βέβαια δε υπάρχει περίπτωση να βρεθείς στη Κρήτη και να μη δοκιμάσεις τη Κρητική κουζίνα αρκεί να έχει κάποιον να σε πάει στο σωστό μέρος. Εμείς ευτυχώς είχαμε το συνονόματο Γιώργο  και μας πήγε στο «Μεράστρι» στην οδό Χρυσοστόμου 17. Εκεί φάγαμε το περίφημο «Οφτό» (κάντε οπωσδήποτε click στη λέξη «Οφτό»)   πιο νόστιμο, τρυφερό και γευστικό αρνάκι που έχω φάει ποτέ. Λένε ότι το καλύτερο Οφτό είναι το Ανωγειανό και αν μάλιστα είναι κλεμμένο είναι και πιο νόστιμο. Μαζί με αυτό πήγαινε η Κρητική Γραβιέρα, το Απάκι, οι τοπικές μαραθόπιτες, χορτόπιτες και μυζηθρόπιτες (με γλυκιά ή αλμυρή μυζήθρα) και βέβαια κλείνοντας η περίφημη τσικουδιά που οι Κρητικοί δε δέχονται να μη πιείς ή δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση να επιτρέψουν σερβίρισμα  από μόνο ένα μικρό ποτήρι. Το σετάκι πρέπει οπωσδήποτε να περιέχει τουλάχιστον 4 ποτηράκια και το κανατάκι γιατί «άμα έρθει ο μουσαφίρης; να μη τον κεράσουμε; Ντροπής είναι!!!» Και μια και μιλήσαμε για μουσαφίρηδες. Οι Κρητικοί θεωρούν μεγάλη προσβολή να μην φας στο σπίτι τους άμα είσαι φιλοξενούμενος και μόνο μια λέξη υπάρχει για αυτή τη προσβολή «Βεντέτα» LOL.

Και βέβαια για μας το Ηράκλειο δεν ήταν μόνο φαί. Αφού είχαμε τη τύχη να βρισκόμαστε σε κεντρικό σημείο αποφασίσαμε να ψάξουμε και για μερικές κρύπτες που είχα σταμπάρει στη γύρω περιοχή. Δε ξεκινήσαμε καλά καθώς η πρώτη απόπειρα ήταν Not Found. Υποτίθεται ότι η κρύπτη GC3ΕQQM  θα ήταν στη περίφραξη του Κουλέ. Ο Κουλές είναι το Ενετικό Φρούριο του Λιμανιού του Ηρακλείου και αποτελούσε μέρος της Βυζαντινής και Ενετικής οχύρωσης της πόλης. Στολισμένος και στις 4 πλευρές του με το περίφημο Λέωντα της Βενετίας αντιστάθηκε στο Τουρκικό στόλο που πολιορκούσε τη πόλη τον 17^ο αιώνα. Μη ξεχνάμε ότι το Ηράκλειο είναι ο Βυζαντινός «Χάνδακας» και στη συνέχεια η Ενετική “Κάντια”. Περισσότερες πληροφορίες για την Ιστορία του Ηρακλείου εδώ . Στο Κουλέ λοιπόν γίνονται έργα αποκατάστασης και η είσοδος δεν επιτρέπεται. Η κρύπτη ήταν τοποθετημένη σε κάποιο μεταλλικό σωλήνα και ψάξαμε όποιους σωλήνες βρήκαμε μπροστά μας. Μέχρι και φωτογραφίες βγάλαμε για καλύτερη μελέτη αλλά no luck. Κρύπτη πουθενά.   Πριν από το δικό μας Not Found υπήρχαν 3 ίδιες αναφορές και μετά από μας ακόμα μία αναφορά μη εύρεσης. Αρα κρύπτη capout.  Το περίεργο είναι ότι στις 2 Ιουλίου υπάρχει μία αναφορά found. Τι να πω, ο συνάδελφος geocacher ήταν πιο τυχερός.

 

Για την  επόμενη κρύπτη περπατήσαμε τη Παραλιακή Λεωφόρο και φτάσαμε μέχρι το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας  . Η κρύπτη GC1YQY9   βρέθηκε πολύ εύκολα αλλά ήταν δύσκολο να τη πάρουμε λόγω των muggleς . Τελικά κάποια στιγμή που θεωρήσαμε κατάλληλη ο Σάββας άπλωσε το χέρι και εγώ έκανα το logging και το πρώτο found ήταν γεγονός. Το ίδιο το Μουσείο  τώρα είναι πολύ ενδιαφέρον και εκτός από τα εκθέματα προσφέρει και προγράμματα εκμάθησης για μαθητές. Μάλιστα έχει μια ολόκληρη πτέρυγα αφιερωμένη στους σεισμούς όπου υπάρχει και μία σεισμική τράπεζα που δημιουργεί προσομοιώσεις σεισμών με τα κανονικά τους Richter.

 Η 2^η κρύπτη GC3H5QN  ήταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Ήταν αστείο που βάση του gps βρεθήκαμε ακριβώς πάνω από το σωλήνα που περιείχε τη κρύπτη ακριβώς στη είσοδο της αυλής του Ενετικού ανακαινισμένου Ναού Πέτρου και Παύλου στη παραλιακή λεωφόρο. . Παραμονή της γιορτής των Αγίων και πολλοί muggles τριγύρω αλλά κανένας δεν έδινε σημασία σε 2 τύπους που απλά έσκυψαν, πήραν ένα κουτί, έγραψαν κάτι και το ξανάβαλαν μέσα στο σωλήνα.  Ο Ναός ανακαινίζεται και ο περιβάλλον χώρος ανασκάπτεται γιατί έχει και ιστορικό ενδιαφέρον. Στο Ναό μάλιστα μερικές μέρες πριν την επίσκεψή μας τελέστηκε και λειτουργία από   Ρώσους πιστούς   

 

Για την επόμενη κρύπτη δε χρειάστηκε να περπατήσουμε πολύ. Σε απόσταση λιγότερη από 200 μέτρα σε ευθεία και περνώντας από την πλατεία 18 Άγγλων που πήρε το όνομα αυτό μετά τον θάνατο 18 Άγγλων στρατιωτών στα γεγονότα της 25ης Αυγούστου 1898,  βρεθήκαμε μέσα στα Ενετικά Νεώρια   τα ναυπηγεία δηλαδή των Ενετών που επισκεύαζαν τα πλοία τους μετά από τα ταξίδια τους από τη Βενετία προς το Ηράκλειο και όλη τη Μεσόγειο. Η κρύπτη βρέθηκε χάρη στην αποκωδικοποίηση του αινίγματος από τον Σάββα. Το αίνιγμα μιλούσε για ιδιαίτερη προσοχή στο Νο 12 και στο Νο 4 και ο Σάββας ανακάλυψε ότι μιλούσε για το 12^ο φωτεινό σημείο που βρίσκεται απέναντι από τη 4^η κολώνα του Νεωρίου. Η κρύπτη GC3E1FP με το περίεργο όνομα «7 Μπαλτάδες» λόγω κάποιου γεγονότος του παρελθόντος,  ήταν σε μια κόχη του τοίχου καλυμμένη από μία πέτρα. Και πάλι ένα σωρό muggles περπατούσαν, φωτογράφιζαν και γενικά βολόδερναν στο χώρο αλλά κανένας δε μας έδωσε σημασία. Γράψαμε το log και φύγαμε. Λίγο πιο κάτω είχε ακόμα μία κρύπτη τη GC3PJBJ αλλά είχε περάσει η ώρα και είπαμε να πάμε σε μία με μεγαλύτερη πρόκληση. 

Η τελευταία μας λοιπόν κρύπτη ήθελε περπάτημα. Ήταν κυριολεκτικά σε απόσταση 2 χιλιομέτρων μέσα στη θάλασσα στο φάρο της πάνω στο προβλήτα του Λιμανιού του Ηρακλείου. Ένας τσιμεντένιος διάδρομος με τον 4 μέτρων κυματοθραύστη που αποτελεί αγαπημένο μέρος για περίπατο και ποδηλατάδα, τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους επισκέπτες. Αν και για τόσο περπάτημα παρακαλούσαμε να αξίζει το κόπο και να βρούμε τη κρύπτη εν τούτοις και η βόλτα από μόνη της ήταν θαυμάσια αφού μας πήγε σε ένα μέρος με πολύ όμορφη θέα του λιμανιού. Από το πρωί είχε καταπλεύσει ένα τεράστιο κρουαζιερόπλοιο τουλάχιστον 3500 επιβατών και το είχαμε απέναντί μας. Ακριβώς στα όρια του λιμανιού είναι και το αεροδρόμιο του Ηρακλείου  και έτσι καθώς βρισκόμασταν απέναντι από το διάδρομο βλέπαμε τα αεροπλάνα να απογειώνονται περνώντας πάνω από το πλωτό τέρας σχεδόν κάθε 2 λεπτά. 

 

 Η κρύπτη GC1R1PT  βρισκόταν στο πετρόχτιστο βάθρο του φάρου και δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρεθεί. Πολλοί muggles τριγύρω αλλά πλέον είχαμε μάθει και δεν μας ενοχλούσε η παρουσία τους. Μία μανία που την έχουν οι Ηρακλείωτες να κρύβουν τις κρύπτες μέσα στις κόχες των τοίχων. Logging και πάλι, φωτογραφία και επιστροφή, η οποία έγινε πάνω από τον κυματοθραύστη όπου είχα την ευκαιρία και για κάποιες υπέροχες φωτογραφίες του ήλιου που έδυε. 

Στο Ηράκλειο υπάρχουν πολλές κρύπτες geocaching και επειδή δραστηριοποιείται και μία ομάδα geocachers εκτός από τις παραδοσιακές υπάρχουν και πολλές κρύπτες-quiz. Αυτά είναι σημεία που για να τις βρεις πρέπει να λύσεις κάποιο αίνιγμα ψάχνοντας διάφορες πηγές ή άλλες κρύπτες που κάθε εύρεση σε οδηγεί σε επόμενο στοιχείο που σε οδηγεί σε επόμενη εύρεση μέχρι να βρεις όλα τα στοιχεία για να σου αποκαλυφθεί η θέση της κρύπτης. Συνήθως απαιτείται πολύ χρόνος για αυτό και βέβαια εμείς δε τον είχαμε.

Όμως αποφάσισα να ψάξω  το πρώτο στοιχείο από 2 κρύπτες quiz γιατί ήμουν σίγουρος ότι οδηγούν σε ενδιαφέροντα σημεία. Και δεν είχα άδικο. Άρχισα από τη  κρύπτη «Κρήνες» GC23DZ2 .Σκοπός του quiz είναι να περιηγηθείς στις Κρήνες του ηρακλείου (Ενετικές –φοντάνες- και Οθωμανικές –Σεμπίλια-) που στη πλειοψηφία τους είναι ιστορικά αριστουργήματα. Το πρώτο σημείο με πήγε στη Κρήνη Priouli. Κρυμμένη σε ακόμα ένα στενό δεν προκαλεί το ενδιαφέρον κανενός και αν δεν ήταν το geocaching δε θα είχα την ευκαιρία να την επισπευτώ.  Δείτε από τη φωτογραφία αν άξιζε το κόπο ή όχι. Φανταστείτε πως θα είναι όταν τελειώσει η αποκατάσταση. Στο τέλος έχω και φώτο πώς είναι η Κρήνη Πριούλι πρίν την έναρξη των έργων.

 

Δυστυχώς δεν έφτασα στη κρήνη Μπέμπο και το Σεμπίλι του Χατζή Ιμπραήμ αγά τα οποία ανακάλυψα αργότερα διαβάζοντας σχετικά στο internet και τα μοιράζομαι μαζί σας  

Η 2^η κρύπτη quiz είναι ο Άγιος Τϊτος GC3F4E4 που θα έπρεπε να λύσω τον γρίφο για να τη βρω. Η λύση απαιτούσε καλή σύνδεση στο internet για να μπορέσω να ψάξω τα στοιχεία που χρειαζόμουν και τη δεδομένη στιγμή τέτοια  ώρα τέτοια λόγια. Παρόλα αυτά είχα την ευκαιρία να θαυμάσω τον υπέροχο Ναό του Αγίου Τίτου  το καμπαναριό, την όμορφη κλειστή πλατειούλα  ,  το τεράστιο γεροπλάτανο και τη κρήνη Sagredo στα βόρεια της Loggia. 

Ελάχιστες οι ελεύθερες ώρες στο Ηράκλειο αλλά πλούσιες οι εμπειρίες. Προτείνεται ανεπιφύλακτα εφόσον έχετε χρόνο για πολυήμερες και μακρινές διακοπές. Όμορφα και κοσμοπολίτικα μέρη με ιστορία και ενδιαφέρον. Σίγουρα θα το ευχαριστηθείτε. 

Θέα πρός το Λιμάνι πάνω από τοκ κυμματοθραύστη

Αγιος Τιτος

Η Loggia. Η Ενετική Δημαρχία ας πούμε

Κρήνη Πριούλι

Και βέβαια μη ξεχνάμε και τις δικές μας κρύπτες στη περιοχή της Ξάνθης στη Κεντρική Πλατεία, στο Μονοπάτι της Ζωής, στο Κόσυνθο, στο Αυγό, στη Ξανθίππη, και στο Νέστο. Περισσότερες πληροφορίες … ενταύθα.