Πριν ξεκινήσετε την ανάγνωση, ζητώ συγνώμη. Ενα bug και το blogspot μου έχει κάνει την ανάρτηση μπάχαλο. Κατά τη συγγραφή φαίνεται ΟΚ. Όταν το ανεβάζω όμως έχει τα χάλια του. Έχει χαλάσει τη στοίχιση, το word wrapping, τις γραμματοσειρές και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Δεν έχω ιδέα πώς θα παρουσιαστεί στο δικό σας browser. Ίσως να είναι καλύτερα σε Google Chrome αλλά και πάλι δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Αν σας κουράσει το κείμενο ανατρέξτε τουλάχιστον στις φωτογραφίες. Και αυτές αξίζουν το κόπο.
Τόσα αγκάθια φάγαμε για να τις βγάλουμε. Καλή ανάγνωση και apologies.
Τη τελευταία Κυριακή του Ιούνη ξεκινήσαμε με τον Σάββα και τον Ηλία για κάτι χαλαρό. Τα παιδιά θα πήγαιναν στο Αυγό και εγώ μια απλή βολτίτσα στα μονοπάτια κοντά στη Μονή Ταξιαρχών. Αυτό που ξεκίνησε σαν χαλαρή βόλτα άλλαξε όταν φτάσαμε στο κρίσιμο σταυροδρόμι της Ιερατικής που για να μη διασπαστεί η παρέα αποφασίσαμε να «συμβιβαστούμε» και να το κόψουμε αριστερά να ανεβούμε στην Αγία Παρασκευή να συνεχίσουμε στο Δέντρο του Βοριά και να κατηφορίσουμε τον Αυχένα και μετά να ψάξουμε για κάποιο μονοπάτι είτε προς τη Χρύσα είτε προς το καζίνο.
Η πρώτη μας στάση ήταν στην Αγία Παρασκευή και στη Σημαία που τοποθέτησε ο Στρατός πριν από λίγο καιρό. Δυστυχώς από τον αέρα έχουν κοπεί οι αντηρίδες και ο ιστός έχει γείρει. Επίσης έχει σκιστεί και η μεγάλη πάνινη σημαία που ήταν στο έδαφος. Οπότε ας επιληφθεί κάποιος του θέματος.
 |
| Πάνω από την Αγία Παρασκευή |
Εκεί έκανα έναν έλεγχο στη ομώνυμη κρυπτή και τα βρήκα όλα καλά. Είναι εκεί και περιμένει ακόμα τον first finder.Δείτε και στο επίσημο site της κρύπτης.
Στη συνέχεια ανηφορίσαμε τη πλαγιά και βρεθήκαμε στο Δέντρο του Βοριά. Ένας ακόμα
έλεγχος της ομώνυμης κρύπτης που επίσης περιμένει τον first finder και συνεχίσαμε προς τον αυχένα. Μια υπέροχη θέα του Αυγού μπροστά μας και κατηφορίσαμε στο δικό μας «Οροπέδιο των Μουσών» το πλάτωμα δηλαδή μεταξύ του Αυχένα και του Αυγού με κατεύθυνση δυτικά όμως, προς το Μισκίν Τεπέ για να σου δώσω να καταλάβεις.
 |
| Το "Οροπέδιο" του Αυγού. Γιατί όχι το δικό μας "Οροπέδιο των Μουσών"; |
Με κατεύθυνση πρός Μέλτη (Μισκίν Τεπέ)
Με τη κορυφή του Αυγού θεόρατη στα δεξιά μας την αρχή σκεφτήκαμε να κατεβούμε από το
πρώτο διάσελο που βγάζει στη δεξαμενή υδροδότησης στον δρόμο προς καζίνο. Μας φάνηκε αρκετά δύσβατο και αλλάξαμε γνώμη και είπαμε να πάμε από το σημείο που είχαμε ανεβεί τον Απρίλιο του ’11 δηλαδή από τη παλιά σχολή αναρρίχησης του ΕΟΣ από τα βράχια δίπλα από την είσοδο του καζίνο. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η προοπτική δε μου πολυάρεσε καθώς ακόμα θυμάμαι τη δυσκολία της αναρρίχησης (που είναι ακόμα πιο δύσκολα σε καταρρίχιση) αλλά και κάποια από τα θύματα της μέρας αυτής, ένα σπασμένο GPS που δεν άντεξε τη πίεση στους βράχους και ένα ζευγάρι batons που δεν άντεξαν τη πτώση από ψηλά.
Βέβαια εκεί που ήμασταν δεν είχα καμία όρεξη να ξαναγυρίσω πίσω αλλά ούτε και να κάνω όλο το γύρω από το «Στεφάνι» για το «Ενδιάμεσο» που είχαμε κάνει παλιά με τον Αλέξη .Είδαμε και κάτι φρέσκα σημάδια κόκκινα – κόκκινα πάνω σε κάτι βράχους, οπότε λέμε εδώ είμαστε. Άντε να πάρουμε τη κατηφόρα, έχοντας πάντα υπ’ όψιν μας την δυσκολία (και γιατί όχι και την επικινδυνότητα) της κατάστασης.
 |
| Φρέσκο σημάδι και ο γκρεμός από κάτω |
Στην αρχή νομίσαμε ότι τα σημάδια μας οδηγούν στο ίδιο σημείο που είχαμε ανεβεί πριν από 3 χρόνια. Με ανακούφιση κάποια στιγμή είδαμε ότι τελικά μας βγάζουν λίγο πιο δεξιά αλλά αυτή η ανακούφιση δε κράτησε και πολύ όταν διαπιστώσαμε ότι μας οδηγούν σε κάποια εξίσου επικίνδυνα σημεία πολύ άκρη πάνω από το γκρεμό του ρέματος του καζίνο. Από τη φώτο δε φαίνεται καλά λόγω της σκιάς αλλά δεν είναι και το και το πιο εύκολο να βρίσκεσαι εκεί πάνω και να έχεις αυτό το έρεβος στο πλάι σου.
Είναι ακόμα μία φορά που επιβεβαιώνεται ο κανόνας, και χωρίς εξαιρέσεις παρακαλώ, ότι στο βουνό πρέπει να πηγαίνεις προετοιμασμένος. Ξεκινώντας για κάτι χαλαρό δεν είχα μαζί μου ούτε νερό, ούτε μπαστούνια και κυρίως ούτε τα κατάλληλα πατούμενα. Κάτι αθλητικά trecking αντί για ορειβατικά μποτάκια είχαν σαν αποτέλεσμα κάποια καλά γλιστρήματα πάνω στους κατηφορικούς επίπεδους βράχους.
Από κεί και πέρα η κατηφόρα ήταν όπως η Κολομβιανή ποδοσφαιρική ομάδα: Κατεβαίναμε … κώλο-κώλο.
 |
| Η στάση κώλο-κώλο |
Ψάχναμε να βρούμε τον πιο επίπεδο και χωρίς εξογκώματα βράχο, κομματάκι δύσκολο, και
τσουλούσαμε μέχρι να βρούμε κάπου να κοντράρουμε. Χέρια και αστράγαλοι γεμάτοι αγκάθια και μικρές πληγές αλλά μικρό το κακό. Το θέμα ήταν ότι κερδίζαμε σε μέτρα και φτάναμε πιο κοντά στο επίπεδο του δρόμου. Κάποια στιγμή είχα μείνει πίσω και λόγω των θάμνων δεν
είχαμε και οπτική επαφή οπότε σε κάθε θόρυβο από γλίστρημα που αντηχούσε στη ρεματιά
φωνάζαμε ο ένας στον άλλον ότι ήμασταν εντάξει και συνεχίζουμε καθ’ οδόν.
Ο Ηλίας και ο Σάββας σαν αγριοκάτσικα ακολούθησαν τα σημάδια κατά γράμμα. Εγώ
βλέποντας το γκρεμό κάτω από τα πόδια μου το έκοψα λίγο πιο αριστερά. Έπεσα σε κάποιους θάμνους, σε κάποιους βράχους και συνέχισα. Δε ξέρω αν έκανα καλά ή όχι αλλά μια βδομάδα μετά, ακόμα βγάζω κάποια αγκάθια από τα χέρια μου.
 |
| Το κατέβασμα που λέγαμε |
 |
| Επίσης |
Μετά το δύσκολο κατηφορικό κομμάτι φτάσαμε σε πιο βατό μονοπάτι που τραβερσάριζε την πλαγιά το γκρεμού και με κάποια ζικ ζακ πλέον είχαμε ολοκληρώσει τη κατεβασιά μας.
 |
| Τραβερσάρισμα |
 |
| Όψη δεξιά από το τραβερσάρισμα |
Κάποια σκουπίδια (ήμαρτον ρε παιδιά μέχρι και κομμάτια από ηλεκτρική σκούπα) μας θύμισαν ότι πλησιάζουμε στο πολιτισμό. Δηλαδή , όχι πείτε μου, αν εξαιρέσουμε κάποιες σακούλες που λες άντε τις πήρε ο αέρας (γιατί δε θες να πιστέψεις ότι κάποιος που χαίρεται τη φύση θα μπορούσε να τις πετάξει μέσα στο δάσος) ποιος ηλίθιος σκέφτηκε να ξεφορτωθεί την ηλεκτρική του σκούπα, δεξιά του δρόμου, μετά το ρέμα, μέσα στο δασάκι? Τόσο βλαμμένος πια?
 |
| Η σκούπα ήταν πιο πάνω δεν την έβγαλα φώτο. |
Περάσαμε το δασάκι και έτσι ολοκληρώσαμε αυτή την απρόσμενη "xalarh" διαδρομή. Η
βολτίτσα μας είχε μία επικίνδυνη ομορφιά, με υψηλές ποσότητας αδρεναλίνης στη κατηφόρα. Αδρεναλίνη να δεις όταν γλιστρούσαν τα πόδια πάνω στους βράχους.
 |
| Μέσα στο δασάκι πριν το δρόμο |
Μας έμειναν οι όμορφες αναμνήσεις και οι φωτογραφίες που δίνουν μια εικόνα στο περίπου
χωρίς να αποτυπώνουν πλήρως ούτε τη γεωγραφία του τοπίου ούτε τα συναισθήματα.
Δείτε το χάρτη της διαδρομής στο trimble outdoors απ' όπου μπορείτε και να τη κατεβάσετε.
Προσωπικά δε θα συμβούλευα κανέναν να το κατεβεί. Καλύτερα ακολουθήστε την ανηφορική πορεία αλλά και πάλι με τη μέγιστη προσοχή για να απολαύσετε ακίνδυνα την ανάβαση.
Ελπίζω να μη σας βγήκαν τα μάτια από το bug το blogspot.
Καλές διαδρομές.
