Τελικά το geocaching έχει πολύ χαβαλέ. Μια ολόκληρη κοινωνία ανθρώπων που τους αρέσει η φύση, η περιπέτεια, οι γρίφοι και η τεχνολογία, είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο και τοποθετούν ή ψάχνουν κρύπτες κοινοποιώντας και μοιράζοντας με άλλους τις εμπειρίες τους. Σύμφωνα με το geocaching.com αυτή τη στιγμή έχουν δηλωθεί πάνω από 1.300.000 κρύπτες σε όλο τον κόσμο.
Εμείς πάλι μπαίνουμε στο geocaching.com, ψάχνουμε για κρύπτες, διαβάζουμε geocaching ιστορίες μελλών, κάνουμε geocaching chat με άλλους geocachers και γενικά το ψάχνουμε το θέμα.
Αλλά θες λίγο το ότι στην Ελλάδα το hobby δεν είναι και πολύ διαδεδομένο, λίγο η απειρία, και λίγο η γκαντεμιά μετά τη θριαμβευτική πρώτη εύρεση στα Τέμπη του Νέστου ακολούθησαν 3 αποτυχίες.
Αποτυχία Νο 1 – Πρωτομαγιάτικη Απογοήτευση
GEOMUGGLE ή σκέτο MUGGLE = Λέξη δανεισμένη από τον Harry Potter που εννοεί αυτόν που δεν ασχολείται με το hobby και δε μπορεί να καταλάβει τι κάνουν κάποιοι με κάποια συσκευή στο χέρι που ψάχνουν σε χόρτα, θάμνους και πέτρες.
Φτάσαμε στο κοντινότερο σημείο που σύμφωνα με τις οδηγίες θα έπρεπε πλέον να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να ακολουθήσουμε τη κατεύθυνση που έδειχνε το gps καμία 30αριά μέτρα προς τα αριστερά. Το spoiler έδειχνε μια πινακίδα που όριζε την αρχή του μονοπατιού και μία πεσμένη πόρτα στο φράχτη απ’ όπου θα μπορούσαμε εύκολα να φτάσουμε στη κρύπτη.SPOILER = Μασημένη τροφή. Κάποιο βοηθητικό στοιχείο (συνήθως φωτογραφία) που σου δείχνει ακριβώς το σημείο της κρύπτης. Οι έμπειροι geocachers αποφεύγουν να χρησιμοποιούν spoilers για να μην τους χαλάει τη μαγεία του κυνηγιού. Είναι σαν να βλέπεις ένα αστυνομικό film και κάποιος να σου αποκαλύπτει το δολοφόνο πριν τελειώσει η ταινία.
Ήμασταν ακριβώς σε αυτό το σημείο. Η πινακίδα ήταν στη θέση της όπως και ο φράχτης αλλά… κάποιος φρόντισε να επισκευάσει ( έστω και άτσαλα) τη πόρτα του φράχτη και η κρύπτη ήταν πλέον απροσπέλαστη. Ήμουν μόλις 30 μέτρα μακριά της αλλά εκτός και αν ήθελα να θεωρηθώ παραβάτης, δε μπορούσα να πλησιάσω καν εκεί κοντά.
Αφού έψαξα όλες τις εναλλακτικές και αφού δε μπόρεσα να βρω κάποιο νόμιμο τρόπο να εισέλθω στη περιοχή εγκατέλειψα το χώρο και έπνιξα το geocache-πόνο μου σε παρακείμενη ταβέρνα της Kεραμωτής παρέα με την οικογένεια και τους φίλους.
Όταν γύρισα σπίτι έκανα ως όφειλα τη δήλωση Not Found στο geocaching.com και ελπίζω ο ιδιοκτήτης της κρύπτης να λάβει τα απαραίτητα μέτρα.
Αποτυχία Νο2 – Πέφτει, πέφτει, πέφτει το νερό.
Το ραντεβού ήταν 5:00 το πρωί του Σαββάτου 07/05/2011. Κάποια αβλεψία μου μας έκανε να καθυστερήσουμε κανένα 20λετο και έτσι 05:20 ξεκινούσαμε με το Σάββα. Προορισμός η κρύπτη GC2NHDP σε στίγμα Β41.3274 Α24.67192 ή πιο απλά : στους καταρράκτες του Λειβαδίτη.
Περάσαμε τη Σταυρούπολη, Καρυόφυτο και Λειβαδίτη και μετά από καμία ώρα από την αναχώρησή μας αφήναμε την άσφαλτο και μπαίναμε στο χωματόδρομο που θα μας οδηγούσε στην αρχή του μονοπατιού για τους καταρράκτες. Ο χωματόδρομος ήταν σε άσχημη κατάσταση, γεμάτος νεροφαγιές και πετροκοτρονολίθαρα και μέχρι να φτάσουμε στο parking φάγαμε πολύ φραπέ.
ΦΡΑΠΕ = Μη geocaching λεξιλόγιο. Εννοεί κυρίως τις αόριστες κινήσεις του κεφαλιού και την επίδραση που έχει στο ανθρώπινο σώμα ένας κακοτράχαλος δρόμος που τον διασχίζεις με όχημα ακόμα και αν αυτό είναι RAV 4.
Πήραμε το κατηφορικό μονοπάτι και κινηθήκαμε μέσα στο δάσος της Οξιάς. Στο δρόμο μας μερικά ξεριζωμένα δέντρα μαρτυρούσαν τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στη περιοχή κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Κατά μήκος της διαδρομής το δασαρχείο έχει φροντίσει να τοποθετήσει χρήσιμες πινακίδες, κιόσκια και παγκάκια και έτσι η πορεία γίνεται σε πολιτισμένο περιβάλλον.
Κατά τη διάρκεια της κατηφόρας ακούγαμε το θόρυβο από τους καταρράκτες και σε κάποιο σημείο μάλιστα, καθώς πήραμε μία στροφή, η κατεύθυνση του ήχου πέρασε από το αριστερό αυτί στο δεξί. Στην αρχή νόμισα ότι μου φάνηκε αλλά το επιβεβαίωσα στηνάνοδο όπου συνέβη ακριβώς το ίδιο και μάλιστα συμφώνησε και ο Σάββας σε αυτό. Ο λόγος για το «φαινόμενο» είναι ότι καθώς κινούμασταν ακούγαμε τον ήχο του πρώτου καταρράκτη, του λεγόμενου και «μικρού» ενώ μετά τη στροφή ο ήχος προέρχεται από τον δεύτερο… τον «μεγάλο». Για να είμαι ειλικρινής δε παίρνω και όρκο ότι αυτός είναι ο λόγος αλλά τουλάχιστον είναι μια λογική και βολική δικαιολογία.
Λίγο πιο κάτω, πίσω από ένα βράχο είχαμε μία καταπληκτική θέα του «μικρού» καταρράκτη Είμασταν πολύ τυχεροί που είχε πολύ νερό και έπεφτε εντυπωσιακά μέσα στη χαράδρα. Απ’ όσο ξέρω στο «μικρό» καταρράκτη δε μπορείς να πλησιάσεις παρά μόνο να τον δεις από μακριά και μερικές φορές λόγω λειψυδρίας έχει πολύ λίγο νερό και είναι έως και ανύπαρκτος.
Συνεχίσαμε κατηφορικά και δε αργήσαμε να βρεθούμε πιο χαμηλά, κοντά στον «μεγάλο». Διασχίσαμε το ξύλινο γεφυράκι και πήραμε τη μικρή ανηφόρα για να βρεθούμε ακριβώς απέναντι από τον καταρράκτη στο σημείο που μας υποδείκνυε το gps. Το νερό έκανε μία πολύ εντυπωσιακή πτώση από 40 και βάλε μέτρα και αν και ήταν η τρίτη μου επίσκεψη, αυτή τη φορά ο καταρράκτης μου φάνηκε εντυπωσιακότερος από ποτέ.
Αφήσαμε το νερό να κάνει τη δουλεία του και το ρίξαμε στο ψάξιμο. Είχαμε μία κρύπτη που μας περίμενε να την ανακαλύψουμε ή έτσι νομίζαμε τουλάχιστον. Σύμφωνα με τις οδηγίες η κρύπτη που ήταν ένα μικρό αλουμινένιο μπουκαλάκι με χρώματα παραλλαγής, και μάλλον θα έπρεπε να βρίσκεται κάτω από το πέτρινο παγκάκι, δίπλα από ένα χτιστό βάθρο με φωτογραφίες και πληροφορίες για τη περιοχή.
Αρχίσαμε τις «ανασκαφές» κάτω από το παγκάκι αλλά και στο γύρω χώρο, ανασηκώνοντας κλαδιά, φύλλα και πέτρες αλλά και οτιδήποτε μας φαινόταν πιθανή κρυψώνα. Ένας αλουμινένιος κρίκος που καθρέφτισε το φως από τον φακό μας φάνηκε ότι ήταν η επιβράβευση των προσπαθειών μας. Αλλά δυστυχώς ήταν ένα απλό καπάκι από κονσέρβα και μάλιστα από κονσέρβα τονοσαλάτας. Αισθανθήκαμε σαν το ψαρά που ρίχνει τη πετονιά αλλά τελικά ψαρεύει γαλότσες.
Συνεχίσαμε για καμιά 15αριά λεπτά ακόμα αλλά είχαμε αρχίσει να απογοητευόμαστε. Κάναμε όλα τα πιθανά σενάρια. Είτε δεν ήμασταν στο σωστό μέρος, είτε δεν σκάψαμε αρκετά βαθιά, είτε το πήρε κάποιος μη σεβόμενος τους κανόνες του παιχνιδιού, είτε παρασύρθηκε, είτε, είτε, είτε…
Εδώ που τα λέμε τα τελευταία 2 σενάρια δε φαίνονται και πολύ απίθανα. Ακριβώς μπροστά από το πέτρινο παγκάκι ένα πεσμένο – ξεριζωμένο δέντρο που έσκαψε μάλιστα και το μονοπάτι, δικαιολογεί κάποια πιθανότητα να βγήκε η κρύπτη στην επιφάνεια και είτε να τη βρήκε κάποιος είτε να παρασύρθηκε μέσα στο ποτάμι.
Όπως και να έχει πάντως, γεγονός είναι ότι κρύπτη δεν υπήρχε και ελαφρώς απογοητευμένοι από το Not Found αλλά γοητευμένοι από το μεγαλείο της φύσης πήραμε την ανηφόρα. Πάντως ακόμα και αν δεν ψάχναμε για τη κρύπτη, μόνο και μόνο η βόλτα στους καταρράκτες αποτελεί από μόνη της μία καταπληκτική εμπειρία και σε τελική ανάλυση, το Not Found, μάλλον δε μας πείραξε και τόσο πολύ.
Βρεθήκαμε και πάλι απέναντι από τον μικρό καταρράκτη. Αυτή τη φορά ανεβήκαμε πάνω σε ένα βράχο που προσφέρει καλύτερη θέα και θαυμάσαμε το τοπίο. Αν και από μακριά ο «μικρός» ήταν εξίσου εντυπωσιακός. Βγάλαμε και τις σχετικές φωτογραφίες για το blog και συνεχίσαμε.
Κατά την επιστροφή φάγαμε και πάλι φραπέ στον χαλασμένο χωματόδρομο. Σίγουρα θα πρέπει να επισκευαστεί ο δρόμος γιατί σε αντίθετη περίπτωση γρήγορα θα πάψει να είναι βατός και προσπελάσιμος.
Κατά τις 10:00 είχαμε επιστρέψει σπίτι. Στην αναφορά μας στο geocaching.com στείλαμε και ένα mail στους ιδιοκτήτες της κρύπτης ρωτώντας τους για το σημείο που την είχαν βάλει. Η απάντηση τους επιβεβαίωνε κάποια από τα σενάρια μας. Και οι ίδιοι μας είπαν ότι πράγματι την έκρυψαν κάτω από το παγκάκι, και ότι μάλλον την είχε πάρει κάποιος ή πιθανόν είχε παρασυρθεί από βροχή. Αυτό σαφώς μετρίασε κάπως την απογοήτευσή μας.
Αποτυχία Νο3 - Το μεγάλο ξενέρωμα.
To στίγμα για τη κρύπτη GC23ND ήταν αρκετά κοντά μας : Β40.96393 Α25.12523. Δηλαδή στο Φανάρι του Ν. Ροδόπης. Όλα τα στοιχεία έδειχναν ότι θα ήταν ένα εύκολο cache.Είναι σχετικά κοντά, έχει δρόμο και δε χρειάζεται να ανεβοκαταβαίνεις μονοπάτια, δε θέλει πολύ ώρα να φτάσεις εκεί κτλ, κτλ.
Μια πολύ γρήγορη ανάγνωση στο geocaching.com (και αυτό ήταν και το λάθος μας) και ένα απογευματάκι μετά τη δουλειά αποφασίσαμε να πάμε να βρούμε τη κρύπτη. Είχαμε συνεννοηθεί και ο Σάββας ξεκίνησε νωρίτερα με το ποδήλατο για να τον προλάβω εγώ αργότερα. Βρεθήκαμε κάπου πριν το Πόρτο Λάγος και σε κανά δεκάλεπτο μπαίναμε στο Φανάρι και κατευθυνθήκαμε προς την άκρη του λιμανιού, εκεί που υποτίθεται πως κάτω από τη βάση μίας σιδερένια κολώνας (ενός παλιού φάρου για την ακρίβεια) ήταν η κρύπτη.
Χρειάστηκε να περπατήσουμε μόνο 1.5 λεπτό Σκεφτόμασταν ότι είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό. Η σιδερένια κολώνα ήταν εκεί και η πρόσβαση στη βάση υπερβολικά εύκολη από κάθε πλευρά Όμως κρύπτη πουθενά. Ψάξαμε στη βάση της κολώνας, στη βάση του κρηπιδώματος, στη βάση του κυματοθραύστη, και κάτω από τους βράχους. Ξαπλώναμε από κάτω και φωτίζαμε με το φακό στο εσωτερικό της κολώνας, επιβεβαιώναμε με το gps τα στοιχεία και το στίγμα αλλά τζίφος.
Ένας ψαράς που εκείνη την ώρα έβγαινε με το καΐκι του από το λιμάνι μας κοίταζε με απορία. Κλασική περίπτωση muggle.
Είχαν ήδη προηγηθεί τα Not Found και σε αυτές τις περιπτώσεις σε πιάνει μία απογοήτευση αφού είσαι σίγουρος ότι η κρύπτη είναι στη θέση τους αλλά εσύ είσαι αυτός που δε μπορείς αν τη βρεις.
Η αλήθεια είναι ότι στο σημείο που υποτίθεται ότι ήταν το μικρό κουτάκι φωτογραφικού φιλμ πιασμένο με μαγνήτη στη βάση της κολώνας, υπήρχε μεγάλη πιθανότητα είτε να το έχει βρει κάποιος που κάνει τη βόλτα του πάνω στον προβλήτα, είτε να έχει ξεκολλήσει ο μαγνήτης λόγω της σκουριάς και της αλμύρας που έχουν καταφάει τον παλιό φάρο.
Βέβαια με τέτοιο ξενέρωμα μη περιμένετε καμία ιδιαίτερη φωτογραφία. Ιδού μία από τη βάση του φάρου με την ανύπαρκτη κρύπτη και πολύ του είναι.
Στο υπόλοιπο 1.5 λεπτό της επιστροφής στο αυτοκίνητο ανοίξαμε και κανα–δυό καπάκια από φρεάτια μπας και … αλλά και πάλι no luck.
Κατά τη δήλωση Not Found στο site ανακαλύψαμε και το λάθος μας. Η κρύπτη είχε τοποθετηθεί τον Φεβρουάριο του 2010. Μέχρι και τον Ιούνιο δεν υπήρχε καμία αναφορά. Από κει και μετά όμως 3 geocachers αναφέρουν Not Found. Μία προσεχτικότερη ματιά στις πληροφορίες θα μας είχε γλυτώσει από το χάσιμο χρόνου και από την απογοήτευση.
Επίλογος.
Φαίνεται να έχει τριτώσει το κακό. 3 απανωτά Not Found μας απογοήτευσαν ελαφρώς αλλά εκτός από το ξενέρωμα μας χάρισαν εμπειρία, γνώση και όμορφες στιγμές. Θα εκμεταλλευτούμε όλα τα δεδομένα αφού στη γύρω περιοχή μας περιμένουν ακόμα 3 τουλάχιστον κρύπτες αλλά και όσες έχουμε σκοπό να σπείρουμε και εμείς.
Τα λέμε…
