GC26VJJ Makri Cyclops Cave. Found it!

Μια οικογενειακή υποχρέωση με έστειλε τη Τετάρτη 20/06/2012 στην Αλεξανδρούπολη.

Με την οικογένεια λοιπόν είπαμε να ξεκινήσουμε νωρίς για να εκμεταλλευτούμε τη περίσταση και να κάνουμε και τη σχετική μας βολτίτσα ή οτιδήποτε άλλο ενδιαφέρον.

Το ενδιαφέρον δεν άργησε να βρεθεί : Geocaching. Σύμφωνα με το www.geocaching.comστη διαδρομή μέσω Εγνατίας από Ξάνθη προς Αλεξανδρούπολη υπάρχουν 3 κρύπτες. Στις 2 πάς με σχετική παράκαμψη από την Εγνατία, και οι οποίες απορρίφτηκαν λόγω πιθανής καθυστέρησης, ενώ η 3^η βρίσκεται σε ένα πασίγνωστο σημείο στη Νέα Μάκρη όχι μακριά από το πραγματικό προορισμό μου.

“Cache : GC26VJJ Makri Cyclops Cave” λοιπόν, δηλαδή μία κρύπτη στη θεωρούμενη σπηλιά του κύκλωπα Πολύφημου που τύφλωσε ο Οδυσσέας κατά της περιπέτειές του που περιγράφονται στην Ομηρική Οδύσσεια. (Πρέπει να είστε μέλη του www.geocaching.com για αν δείτε τη σελίδα)

Αν και νόμισα ότι είχα προγραμματίσει σωστά το χρόνο μου, εν τούτοις όταν επιτέλους βρήκα το σημείο που ο ιδιοκτήτης της κρύπτης GregoryGR έχει υποδείξει ως θέση parking είχε περάσει η ώρα. Λόγω του ότι από την αρχή ακολούθησα μία λάθος πινακίδα που οδηγούσε μέν προς τον αρχαιολογικό χώρο και τη σπηλιά,  αλλά αυτή η διαδρομή έβγαζε σε ένα στενό μονοπάτι που με δυσκολία περνούσε αυτοκίνητο και στο τέλος μία αλυσίδα απαγόρευε τη πρόσβαση. Ασε που και το μέρος δε μου θύμιζε τίποτα από τις φώτο που είχε αναρτήσει ο GregoryGR. 

Ευτυχώς, όταν απογοητευμένος επέστρεφα προς Αλεξανδρούπολη ακολούθησα διαφορετικό δρόμο από αυτόν που είχα έρθει και έπεσα πάνω στο σωστό Parking. 

The Parking Area. Φωτο από GregoryGR

Η ώρα όμως είχε περάσει και για αυτό ότι ήταν να γίνει έπρεπε να γίνει γρήγορα. Το gps toy c:geo - opensource στο Galaxy Note έδειχνε απόσταση 384 μέτρα σε ευθεία αλλά η πραγματική διαδρομή είναι πάνω από 500 μέτρα. Ευτυχώ το μονοπάτι είναι πολύ καλά χαραγμένο και σε κάποια σημεία σου δίνει μια υπέροχη θέα της Νέας Μάκρης, του μικρού λιμανιού της και του Θρακικού Πελάγους.  Δεν υπήρχε  όμως χρόνος να τα θαυμάσω. Είχε μεσημεριάσει και είχα σχεδόν μόνο μισή ώρα για να φτάσω στον πραγματικό προορισμό και δε μιλάω για τη κρύπτη. 

Το μονοπάτι

Θέα από το μονοπάτι

 

 

 

 

 

 

Ακολούθησα το μονοπάτι ακόμα και τρέχοντας μερικές φορές, όσες τουλάχιστον μου επιτρεπόταν, τα μέτρα στο gps μειωνόταν όμως η αγωνία μου αν θα βρω τη κρύπτη και αν θα προλάβω το χρόνο μεγάλωνε. Πάνω στη διαδρομή ένα... πώς να το χαρακτηρίσω τώρα,  ένα «τρομακτικό» θα έλεγα δέντρο, ένας νεκρός κορμός κομμένος στη μέση για την ακρίβεια, λες και  είναι ο Κύκλωπας ο ίδιος,  που θαρρείς ότι σηκώνει το χέρι του για να εμποδίσει να περάσεις το μονοπάτι όπως ο Κύκλωπας ήθελε να εμποδίσει τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του να φύγουν από τη σπηλιά. 

"Ο Κύκλωπας". Φώτο από GregoryGR. Τίτλος από baxygr :)

Το προσπέρασα και με λίγη δόση φόβου θα έλεγα. Από τη μία πήγαινα σε μία σπηλιά – και ποιανού σπηλιά ε?-, από την άλλη δεν είχα συναντήσει ψυχή τόση ώρα, άσε και την αγωνία που είχα, είδα και τη φιγούρα του δέντρου να με «κοιτά» απειλητικά… πολύ θέλει?

Έφτασα στο τέλος του μονοπατιού. Στα δεξιά ο αρχαιολογικό χώρος. Τα απομεινάρια ενός Νεολιθικού Οικισμού, από τους σπουδαιότερους του είδους το στα Βαλκάνια. Πολύ θα ήθελα να έχω το χρόνο να τον επισκεφτώ αλλά δεν υπήρχε περίπτωση. Στα αριστερά χαμηλά και λίγα μέτρα από τη σπηλιά υπήρχε μιά πινακίδα,  που προειδοποιούσε για κίνδυνο -τι κίνδυνο άραγε?- Αυτή τη πινακίδα την είχα δει και στο log της κρύπτης στο www.geocaching.com. Είχα μάλιστα καλέσει και το τηλέφωνο που αναφέρεται ώστε να ενημερώσω την υπηρεσία για τη πρόθεσή μου να πάω στη σπηλιά. Το τηλεφωνικό νούμερο ήταν νεκρό και έτσι δεν έμαθα ποτέ τι κίνδυνο αφορά η πινακίδα. 

Φώτο από GregoryGR

Κατέβηκα τα πετροσκαλισμένα σκαλιά πέρασα μπροστά από την πινακίδα και βρέθηκα μπροστά στη σπηλιά. Έχω δει και μεγαλύτερες και θα έλεγα και βαθύτερες. Δε μπήκα βέβαια μέσα αλλά από εκεί που ήμουν δεν έδειχνε να έχει μεγάλο βάθος. Βέβαια πίσω από το τοίχωμα που ήταν ορατό από το εξωτερικό φαινόταν να έχει ένα πέρασμα που οδηγεί στο πραγματικό βάθος της σπηλιάς αλλά δεν είχα τη περιέργεια, και τη γενναιότητα να το διαπιστώσω μόνος μου. Το ύψος του ανοίγματος δεν πρέπει να ήταν περισσότερο από 2 ½ με 3 μέτρα και το βάθος μέχρι το πρώτο τοίχο κάπου κατά κει επίσης. Η εκτίμηση των διαστάσεων γίνεται από μνήμης την ώρα που γράφω αυτές τι γραμμές και για αυτό συγχωρέστε με εάν έχω πέσει έξω.  Απέναντι από τη σπηλιά κάποιοι βράχοι και ένα μεγαλύτερος που με λίγη φαντασία θα μπορούσες να τον πεις και σαν το βράχο που έφραζε την είσοδο της σπηλιάς κατά την Οδύσσεια.Οι βράχοι επίσης θα μπορούσαν να είναι αυτοί που ο Πολύφημος εκφεντόνισε εναντίον των καραβιών του Οδυσσέα μετά τη τύφλωσή του.

Η Σπηλιά. Φώτο από GregoryGR

Οι βράχοι

Παράτησα τη σπηλιά και βάλθηκα να ψάχνω για τη κρύπτη. Δε το παίδεψα πολύ. Δεν είχα και χρόνο άλλωστε. Πάλι το c:geo - opensource μου έδωσε τη λύση αφού άνοιξα log που είχα αποθηκεύσει και άνοιξα το spoiler. Spoiler Στη γλώσσα του geocaching είναι το «χιλιτζίκι» δηλαδή «ζαβολιά» δηλαδή μία φώτογραφία της ακριβούς θέσης της κρύπτης. Συνήθως δε χρησιμοποιούμε τα Spoilers γιατί έτσι είναι πολύ εύκολο να βρίσκουμε τις κρύπτες και καταφεύγουμε σε αυτά μόνο όταν είμαστε αρκετά ατζαμήδες που να μη μπορέσουμε να τη βρούμε με άλλο τρόπο. Το κανονικό δηλαδή ακολουθώντας μόνο τις οδηγίες χωρίς ζαβολιές, αλλά είπαμε – βολική δικαιολογία αν και αληθινή- ο χρόνος μου τελείωνε. Συγνώμη GregoryGR :) .

Η Κρύπτη

Hands On!

 

 

 

 

 

Με τη βοήθεια του spoiler δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρεθεί η κρύπτη. To μεγαλύτερο δοχείο που είχα βρεί μέχρι τώρα από τα …3 που έχω βρει όλα κιόλα (δε θέλω γέλια) τι είχε μέσα? Το πατέρα του και τη μάνα του είχε. Τι ενημερωτικά για το geocaching, τι σελιδοδείκτες, τι παιχνιδάκια, τι νομίσματα, τι αυτοκόλλητα, στυλούς, μολύβια, μπλοκάκια και λοιπή γραφική όλα όμορφα τακτοποιημένα σε σακουλίτσες και κλεισμένα σε ένα τεράστιο δοχείο παραλλαγής που όπως αργότερα έμαθα από τον ίδιο τον GregoryGR, την έφτιαξε μόνος του για αυτό το σκοπό και μόνο. Και πιστέψτε με δεν είναι ή μόνη κρύπτη που έχει φτίαξει. Σε κάποια video που κυκλοφορεί στο youtube μας δείχνει κάτι πολύ καλλιτεχνικές κρύπτες, "θυσαυρούς" όπως τους αποκαλεί ο ίδιος.  Δείτε εδώ μία απλή κρύπτη και εδώ μερικές πιο "φευγάτες"

Δυστυχώς δε μπόρεσα  να τα χαζέψω τα περιεχόμενα όσο θα ήθελα. Μια πολύ γρήγορη ματιά , εγγραφή στο logbook, επανατοποθέτηση και επιστροφή. Επειδή είχα ξεχάσει να φέρω κάποιο δωράκι για να ανταλλάξω δε πήρα και εγώ τίποτα από τη κρύπτη. Αυτό το έγραψα κιολας στο logbook όπως θα δείτε στη παρακάτω φώτο. Αυτό όμως είναι και μία υπόσχεση ότι θα ξαναεπιστρέψω στη κρύπτη για να τα κάνω όλα σωστά αυτή τη φορά.  Βίδωσα το καπάκι του δοχείου και το ξαναέβαλα στη θέση του βάζοντας από πάνω και τη πέτρα που το κρύβει. Έβγαλα και μερικές φωτογραφίες γρήγορα για το blog αλλά αυτή τη φορά όπως βλέπετε έχω χρησιμοποιήσει και φωτογραφίες του ίδιου του gregoryGR από το log της κρύπτης στο www.geocaching.com. 

 

log book recording

 

 

 

 

 

 

Ευτυχώς πρόλαβα το χρόνο που με κυνηγούσε και συνέχισα την ημέρα μου όπως είχε προγραμματιστεί αρχικά αλλά και με μεγάλη ικανοποίηση για το found it.

Ανάμικτα συναισθήματα και μέσα σε αυτά και ο φόβος. Ίσως με είχε τρομάξει η τοποθεσία με τη σπηλιά πάνω στο ύψωμα και με τη θάλασσα κάτω στα απόκρημνα βράχια, ίσως η φήμη του μέρους, ίσως η πινακίδα του κινδύνου, ίσως η ερημιά, ίσως το απειλητικό δέντρο πάνω στο μονοπάτι, ίσως ο χρόνος που τελείωνε πάντως ήταν ένα geocaching με έντονο συναίσθημα και κυρίως μια υπόσχεση για μελλοντική επίσκεψη που δε σκοπεύω να αθετήσω. 

Από δώ και κάτω άσχετα με το geocaching. 

Μία μικρή παρένθεση με κάτι που ίσως βρείτε ενδιαφέρον. Εμείς εδώ το τελευταίο διάστημα έχουμε πρόβλημα με τα κουνούπια. Εκεί στην Αλεξανδρούπολη με τι λέτε να έχουν προβλημα? Δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες και θα καταλάβετε.

 

 

 

 

 

 Κι όμως με τις πασχαλίτσες που έχουν κυριολεκτικά κατακλύσει τη πόλη και όσο και συμπαθητικές να είναι δεν είναι και ότι καλύτερο να τις έχεις όλη μέρα … παντού.

 Κλείνοντας και 1 φωτογραφία από ένα φίλο που  ήθελε να του κάνουμε το τραπέζι με το ζόρι.

 

Μέχρι την επόμενη φορά

 

Καλές διαδρομές.

Κιμμέρια ή αλλίως: οι φόβοι μου ευτυχώς διαψεύστηκαν

Σάββατο  16/06/12

Ξύπνισα νωρίς. Δε μπορώ να χορτάσω βραδυνό ύπνο με τίποτα. 12:30 το βράδυ  στο κρεβάτι, 5:00 το πρωί το μάτι γαρίδα. Τι κακό και αυτό!

Κακοοοοο? Όχι βέβαια. Σακίδιο, νερό, rakalακι, καπελάκι και βούρ για περπάτημα. Οχι σπουδαία πράματα, όχι εντυπωσιακά τοπία, όχι δύσβατες περιοχές, όχι ανεμοδαρμένα ύψη. Να, μια βολτίτσα εδώ πιο κάτω... Στα Κιμμέρια.

Σχεδόν 5:30 και είχε ξημερώσει για τα καλά. Κατι λιγότερο από 10λεπτο που έφυγα από το σπίτι και πλησίαζα πρός τη Πλατεία. Πρωί πρωί η πόλη δεν είχε ξυπνήσει ακόμα αλλά όχι οτι δεν είχε και κάποια κίνηση . Μερικοί νεαροί γυρνούσαν στα σπίτια τους και κάποιοι άλλοι ετοιμαζόταν να πάνε για δουλειά. Κανα δυό μπουγατσατζίδικα ανοιχτά όπως  και κανα δυό φούρνοι και οι παζαρτζήδες ετοιμαζόταν για το Σαββατιάτικο Παζάρι. Προσπέρασα τη γέφυρα του Κόσυνθου και έφτασα στη στροφή της Παναγίας με κατεύθυνση τις φοιτιτικές εστίες και τα Κιμμέρια.

Τι εστί Κιμμέρια? Γνωστό είναι αλλά πάρτε και μία μικρή γεύση εδώ  και για τους αρχαίους κατοίκους της περιοχής εδώ.

Σιγά σιγά άφηνα τη πόλη πίσω μου. Ο ήλιος που ανέτειλε έστελνε τις ακτίνες του μακρία και ψήλα στα βουνά πάνω από τη πόλη αλλά ευτυχώς όχι το δρόμο που βρισκόμουν εγώ.

Δρόμος, Αυγό, Μελτή

 Αρκετή κίνηση στον επαρχιακό δρόμο, αρκετή και με μεγάλη ταχύτητα. Τόσο αρκετή κίνηση και τόσο μεγάλη ταχύτητα που κάποιοι αναγκαζόταν να προσπερνάνε τους πιό αργούς έστω και αν παραβιάζουν τη "διπλή γραμμή". Δυστυχώς για τον τελευταίο που το έκανε, δεν είχε προσέξει ότι από πίσω του ήταν το περιπολίκό της τροχαίας και τη τσίμπισε τη κλήση. Βρε τι έπαθε ο άνθρωπος πρωί πρωί.

Ακολούθησα το δρόμο μέχρι τη γέφυρα του Κυδωνέα στη διασταύρωση για Λευκόπετρα και Πηγάδια. Είχα κάνει κάποιες σκέψεις να κατευθυνθώ πρός τα Πηγάδια και να βγώ στην Εθνική Οδό (α! ρε Χρήστο τι μου έκανες) αλλά η απόσταση που είχα διανύσει ήδη μου φάνηκε πααααρα πολύ μεγάλη και ούτε κάν το επιχείρησα

Έβγαλα μία φώτο πάνω στη γέφυρα του χειμμάρου και στην άλλη πλευρά, στο βάθος,  διέκρινα ένα μικρό καταρράκτη που όπως ήταν φυσικό δεν ήταν δυνατόν να μη πάω από κοντά αφού η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη. Περπάτησα στο χωματόδρομο δίπλα από το χείμαρο. Το τοπίο βουκολικό, όπως και οι μυρωδιές άλλωστε. Κάπου κατακεί είχε κάποιο μαντρί ή στάβλο ή πολλά μαντρία και στάβλους ... if you know what I mean. Σε λίγο κατέβηκα στη κοίτη του Κυδωνέα και πλησίασα το καταρράκτη που σχηματιζόταν από ένα φράγμα. Ενας μικρός αναβαθμός για να κόβει την ορμή των νερών και να τροφοδοτεί διπλανά ρυάκια - ποτίστρες. Ευτυχώς είχε νερό και άξιζε το κόπο για μία ακόμα φώτο.

Φράγμα στον χείμαρο Κυδωνέα.

Στο γυρισμό ακολούθησα διαφορετικό δρόμο. Μόλις βγήκα από το χείμμαρο είπα να περάσω μέσα  από χωρίο. Ανέβηκα ένα μικρό τσιμεντένιο, γεμάτο κακαράντζες, δρομάκι  αποτέλεσμα του βουκολικού τοπίου που λέγαμε καθώς εκέι πάνε να ξεδιψάσουν τα κοπάδια,  ( τιιιιιι?  δε ξέρετε τι είναι οι κακαράντζες? για ψαχτείτε λίγο καλύτερα) και πέρασα μπροστά από την Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στη συνέχεια μπροστά από ένα παραδοσιακό φούρνο (απ' όπου πήρα και 2 Γαλλικές μπαγκέτες (sic)) και έφτασα στη πλατεία του χωριού όπου κάποιοι περίμεναν το αστικό για τη Ξάνθη και με κοίταζαν και λίγο παράξενα. Φαινόταν αμέσως ότι δεν είμαι ντόπιος με το σακίδιο στον ώμο, τις σακούλα με τις μπαγκέτες στο ένα χέρι και με το Galaxy Note στο άλλο.

Αγιος Δημήτριος Κιμμερίων

Βγήκα κα πάλι στον δρόμο. Δεν ήθελα να ακολουθήσω την ίδια πορεία. Έστριψα κάπου αριστερά σε ένα χωματόδρομο και ... πήρα το τράινο. Για την ακρίβεια ανέβηκα στις γραμμές και ήλπιζα ότι κάποια στγμή θα μπορέσω να βρώ κάποιο σημείο για να βγώ πρίν περάσει το τράινο και γίνω ...μάγκας. Αυτή τη φορά ο ήλιος ήταν ψηλά και η ζέστη έιχε αρχίσει να γίνεται αισθητή και όχι μόνο. Μια φώτο για να αποθανατίσουμε τη στιγμή παρακαλώ.

Πάνω στις γραμμές

Το σημείο για να βγώ από τις γράμμές ήταν κανα χιλιόμετρο πιο κάτω κοντά στις φοιτητικές εστίες. Βγήκα στο δρόμο έφτασα στη πόλη, τελείωσα το περπάτημα και ανέβασα τη διαδρομή στο Trimble Outdoors.

Τελικά έκανα παραπάνω από 2 1/2 ώρες για να επιστρέψω. Πρίν ξεκινήσω σκεφτόμουν ότι η διαδρομή που είχα επιλέξει δεν θα ήταν και πολύ ενδιαφέρουσα αλλά τελικά οι φόβοι μου ευτυχώς διαψεύστηκαν. Οι 2 1/2 ώρες πέρασαν ευχάριστα. Είναι τόσα πολλά αυτά που υπάρχουν αλλά δεν έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε μέσα στη καθημερινότητά μας. Έπρεπε να κάνω αυτή τη βόλτα για να δώ το φράγμα, να φωτογραφίσω το καταράκτη, να βρώ τις γευστικές μπαγκέτες, να περπατήσω πάνω στις γραμμές, να δώ τη Ξάνθη και τα βουνά από άλλη άποψη.

Είχα δεν είχα γέμισα ακόμα μία ανάρτηση στο blog. Ποίος θα το φανταζόταν : μία ανάρτηση για τα Κιμμέρια. Κι όμως, το αξίζε 100 %

Μέχρι την επόμενη φορά

Καλές διαδρομές.

Geocaching time. Το Μονοπάτι της Ζωής

Geocaching time.Για να δείτε τι είναι το geocaching δείτε εδώ και εδώ

Την είχα ετοιμάσει από καιρό τη κρύπτη. Έβαψα το κουβαδάκι, τύπωσα το log και τα υπόλοιπα έντυπα, έφτιαξα το FTF cerificate, ετοίμασα το δωράκι και περίμενα. Α! να μη ξεχάσω και τον DUCKY. Τι είναι ο DUCKY? Θα μάθετε παρακάτω.

Η τοποθεσία είχε επιλεχθεί από καιρό. "Το Μονοπάτι της Ζωής" θα αποτελούσε το σκηνικό για την νέα κρύπτη, τη πιο κοντινή κρύπτη στη πόλη. Ένα μέρος κοντά στη πόλη, εύκολο στη πρόσβαση, που ελπίζω να προσκαλέσει αρκετούς geocachers ή να δημιουργήσει και νέους αν αυτό είναι δυνατόν.

10 Ιουνίου 2010,  11:00 το πρωί,  περάσαμε την είσοδο του μονοπατιού μετά της θυγατρός μου. Σκοπός να καταγράψουμε το στίγμα με το gps, να βγάλουμε φωτογραφίες για το listing στο www.geocaching.com και βέβαια να τοποθετήσουμε τη κρύπτη.

Το σημείο που επιλέχτηκε είναι στο τέλος του μονοπατιού, από κει που μπορείς να δεις το φράγμα και τον καταρράκτη, σε μία σχισμή του βράχου που λές και έγινε ειδικά για να χωρέσει το κουβαδάκι.

Με το φόβο μην έρθει κανένας geomugle (geomugle= άσχετος με το geocaching) ετοίμασα  γρήγορα, γρήγορα τη κρύπτη, έβγαλα τις απαραίτητες φωτογραφίες και την τοποθέτησα στη σχισμή. Η κόρη μου  βρήκε και μία καταπληκτική κοτρόνα για να καλύψω τη τρύπα και αποστολή εξετελέσθη.

Κωδικός κρύπτης? GC3N9RD Δείτε το επίσημο listing εδώ

Ώρα να αναφερθούμε στον DUCKY. Ο DUCKY λοιπόν είναι ένα λαστιχένιο παπί που έχει σκοπό να ταξιδεύει . Στο geocaching μπορείς να αναθέτεις αποστολές σε αυτούς που βρίσκουν τη κρύπτη σου. Μια αποστολή είναι ο geocacher να μεταφέρει κάποια αντικείμενα από κρύπτη σε κρύπτη. Στο λαιμό του DUCKY λοιπόν είναι κρεμασμένο ένα ταμπελάκι σε Ελληνικά και Αγγλικά με τις οδηγίες. Απλές οδηγίες " Πάνε με σε μία άλλη κρύπτη και στείλε e-mail για το που βρίσκομαι". Μοναδικός περιορισμός να είναι σε κρύπτη κοντά σε νερό. Τι παπί θα ήταν άμα δε βρίσκεται κοντά σε νερό. Με ανυπομονησία λοιπόν περιμένω τις αναφορές για το ταξίδι του DUCKY.

Για το μονοπάτι της ζωής έχω ξαναγράψει και σε παλαιότερες αναρτήσεις οπότε δεν υπάρχει λόγος να γράψω τίποτα άλλο σχετικά με αυτό.

Τις αναρτήσεις μπορείτε να τις βρείτε  εδώ  και  εδώ

Αλλά για κάποιες νέες φωτογραφίες δε πιστεύω να πείτε όχι ε?

ένα ... ενδιαφέρον φυτό

το παλιό φράγμα υδροληψίας - καταρράκτης

περιεχόμενα κρύπτης. κοιτάξτε πως καμαρώνει ο DUCKY

κρύπτη

Happy hunting.