Αυγό και πάλι

Έχουμε καιρό να τα πούμε.

Από την ημέρα που γύρισα από τη Φιλανδία όχι ότι δεν υπήρχε δραστηριότητα αλλά δεν υπήρχε χρόνος για γράψιμο. Δουλειά, γιορτές καταλαβαίνετε.

Και από δραστηριότητα μη φανταστείτε τίποτα το φοβερό 3-4 «Αυγά» και μία τζιπάδα έδωσαν απλά την ευκαιρία για να ξεφύγουμε λιγάκι.

Ας αρχίσουμε λοιπόν :

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Είχα καιρό να πάω καμία βολτίτσα. Τη μία δε βόλευε τη παρέα την άλλη είχε πέσει πολύ δουλεία., είδα και αποείδα και Κυριακή πουρνό πουρνό ξεκίνησα για το Αυγό.

Έφτασα στο ξέφωτο της Ιερατικής και περίμενα το χάραμα καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να μπω μόνος μου μέσα στο δάσος όσο είχε ακόμα σκοτάδι.

Λίγο μετά τις 07:00 μόλις ο ουρανός είχε αρχίσει να φωτίζει (τι να φωτίζει δηλαδή μια γριζάδα ήταν όλη τη μέρα) πήρα τα πόδια μου για το Αυγό από τη συνηθισμένη διαδρομή. Αφού δεν είχα παρέα ακολούθησα τον δικό μου ρυθμό και αργά αργά πήρα την ανηφόρα. Θεώρησα ότι μιας και ήμουν μόνος θα είχα την ευκαιρία να βγάλω με την ησυχία μου κάποιες καλές φωτογραφίες αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα με απογοήτευσε αφού χωρίς αρκετό ήλιο όλες οι φωτογραφίες βγήκαν σε τόνους του γκρίζου.

Παρόλο αυτό κατέβαλα φιλότιμες προσπάθειες για μία καλή φώτο αλλά το μοναδικό αποτέλεσμα ήταν να αργήσω αρκετά να φτάσω στη κορυφή. Το καλό είναι ότι είχα αρκετή ώρα στη διάθεσή μου. Δεν είχα πίεση χρόνου (και Σάββα) να κατέβω γρήγορα και ήμουν αποφασισμένος να το διασκεδάσω. Όμως λογάριαζα χωρίς το ξενοδόχο που στη προκειμένη περίπτωση είναι οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν στη κορυφή του Αυγού μέσα στον Δεκέμβριο και ο αέρα που κυριολεκτικά ξύριζε εκεί πάνω. Άρα λοιπόν τα σχέδιά μου για παραμονή καταστράφηκαν. 

Πριν αρχίσω τη κάθοδο είπα να πάω μία βολτίτσα λοιπόν προς τη κρύπτη GC2XH84 (μη ξεχνάμε ε? υπάρχει μία geocache πάνω στο Αυγό) αφού μέσα από το site www.geocaching.com είχα ενημερωθεί ότι κάποιος την είχε βρει και έκανε την ανάλογη καταχώρηση στο logbook.  Πραγματικά υπήρχε μία εγγραφή στο ημερολόγιο από τον geocacher Δημήτρη ο οποίος ήταν FTF (First To Find) και είχε αφήσει μέσα στη κρύπτη μία μικρή σφυρίχτρα σαν δωράκι, όπως συνηθίζεται, για τον επόμενο κυνηγό. 

Τελικά το σημείο εκείνο μου έδωσε και την ευκαιρία να πετύχω τη φωτογραφία που ήθελα. Το Τσαλ ανάμεσα από τα χαλάσματα του κάστρου του Αυγού ήταν λήψη που έψαχνα. "Από τη πολεμίστρα". Η φωτό ανέβηκε  και στο  Φωτογραφικό Ταξίδι.

Μια ακόμα έκπληξη με περίμενε όταν αποφάσισα να μην  πάρω το συνηθισμένο δρόμο της επιστροφής από το κάστρο προς το υψομετρικό αλλά να πάω από τη βόρεια πλαγιά που βλέπει προς το Μακάριο. Στο απέναντι ύψωμα (στον Φοινέα αν δε κάνω λάθος) έβοσκε το κοπάδι των άγριων αλόγων. Για μία ακόμα φορά διέσχισαν τα μονοπάτια από τα Λιβερά προς τα κοντινά στη πόλη υψώματα για αναζήτηση τροφής. Δυστυχώς η απόσταση ήταν αρκετά μεγάλη ώστε ακόμα και το zoom να μη μπορεί να δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δίνει όμως μία εικόνα .

 Αυτά από τη μοναχική άνοδο στο Αυγό λίγο πριν τις γιορτές. 

Στην επόμενη ανάρτηση (ελπίζω σύντομα ) μία τζιπάδα στα βουνά και στα χιόνια. 

Αντε και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.