Παρασκευή 14/09/12
Επιστροφή στα πάτρια εδάφη λοιπόν. Γεμάτοι ιδέες και
εμπειρίες από διεθνές geocaching θέλησα και εγώ να κάνω κάτι
παρόμοιο και να τοποθετήσω μία κρύπτη όπως και αυτές που βρήκαμε στο Μιλάνο.
Ήθελα να συνδυάσω 3 παραμέτρους :
Α) Να είναι σε κεντρικό σημείο
Β) ΝΑ είναι nano cache (δηλαδή μικρή κρύπτη χωρίς
πολλά-πολλά περιεχόμενα)
Γ) Να είναι μαγνητική
Όσο αφορά πρώτο ήταν εύκολο. Η κρύπτη θα έμπαινε στο
κεντρικότερο δυνατόν σημείο της Ξάνθης. Κοντά στο Ρολόι.
Για τις άλλες 2 παραμέτρους δε χρειάστηκε επίσης να σπάσω το
κεφάλι μου. Ένα «μπουκαλάκι» από
αναβράζοντα Depon ( κάνουν και άλλα χάπια, μη κολλάτε στη μάρκα) 3 μικροί μαγνήτες από το
e-bay και λίγη κολλητική ταινία είναι
αρκετά.
Όσο για το logbook? Μία λωρίδα χαρτί πλάτους ~ 2,5εκ
τυλιγμένη σε ρολό. Εγώ πάντως έβαλα μια μακριά λωρίδα γιατί περιμένω πολλούς
επισκέπτες (τρομάρα μου)
Κόλλησα τους μαγνήτες πάνω στο «μπουκαλάκι» με ταινία διπλής
όψης. Τους τύλιξα και με τη κολλητική ταινία, έβαλα μέσα το logbook, οδηγίες στα Αγγλικά και στα Ελληνικά
σχετικά με το geocaching και σαν δώρο μία μικρή μπλε γυάλινη πετρούλα που την
ονόμασα «blue lucky stone» για να
έχει μεγαλύτερο suspense.
Πριν τη τοποθέτηση, πήγα και έκανα μία αυτοψία στο χώρο.
Είχα στο μυαλό μου μερικά σημεία πολύ κοντά στο Ρολόι της Κεντρικής Πλατείας
αλλά αποδείχτηκαν ακατάλληλα για κρύπτη.
Ή δεν ήταν μεταλλικά για να μπορέσουν να κολλήσουν οι μαγνήτες ή ήταν πολύ
δύσκολο να τοποθετηθεί ο «θυσαυρός» χωρίς να γίνει άμεσα αντιληπτός. Επέλεξα
λοιπόν κάποιο σημείο κοντά μεν αλλά οφείλω
να ομολογήσω όχι όσο κοντά θα ήθελα. Α! Μάρκαρα και τις συντεταγμένες με το gps. Ιδού :
Μη ψαρώνετε με τη διεύθυνση που γράφει κάτω- κάτω. Απλά αναφέρει
τη πιο κοντινή γνωστή διεύθυνση. Μη πάτε και ψάχνετε μέσα στον Αρβανίτη ή στη
Συνεταιριστική Τράπεζα.
Γύρισα στο σπίτι και δοκίμασα το «θησαυρό» σε οποιαδήποτε
μεταλλική επιφάνεια μπόρεσα να βρώ. Βρέ τι σε καλοριφέρ, τι σε κλειδοθήκες, τι
στη κουζίνα, τι στο ψυγείο, τι στο πλάι, τι όρθια, τι ανάποδα, έπρεπε να βεβαιωθώ ότι οι μαγνήτες κρατάνε
καλά και δε πρόκειται να με αφήσουν εκτεθειμένο και να μη κολλήσουν τη πιο
κρίσιμη στιγμή του κρυψίματος.
Αφού λοιπόν σιγουρεύτηκα για την αποτελεσματικότητα των
μαγνητών βούρ για τη Πλατεία. Πλησιάζοντας προς το σημείο που είχα επιλέξει
είχα μια σχετική αγωνία. Η Πλατεία γεμάτη κόσμο. Νόμιζα πώς όλοι κοιτούσαν
εμένα. Ένιωθα λες και ήταν να τοποθετήσω βόμβα και όχι ένα «θησαυρό» που στο
κάτω - κάτω είναι παιχνίδι βρε αδελφέ. Δεν ήθελα να προκαλέσω κανενός την
υποψία αλλά και πάλι πώς να ξεφύγεις από αυτό το συναίσθημα.
Πήγα και κάθισα ακριβώς δίπλα από το «κρύπτη». Είπαμε
«θησαυρός» το δοχείο με τα περιεχόμενα και το logbook, «Κρύπτη» το σημείο που κρύβουμε το
«θησαυρό».
Συνέχισα να κοιτάω δεξιά αριστερά, έπαιζα με το κινητό μου (
με την ευκαιρία διπλοτσεκάρισα και το στίγμα), έκανα πως μιλούσα και καλά (ναι μη γελάτε) και όταν πλέον θεώρησα τη
στιγμή κατάλληλη, με μία αστραπιαία κίνηση κόλλησα το θησαυρό στη κρύπτη.
Σιγουρεύτηκα ότι κόλλησε καλά και δεν είχε πέσει, έκατσα λίγο ακόμα μη
προκαλέσω και πάλι υποψίες με την άμεση φυγή μου, τελείωσα και με το υποθετικό
μου τηλεφώνημα (ένας εγώ και ένας ο Γιωργάρας ο Σκορδούλης στα νιάτα του) και
απομακρύνθηκα.
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου