Μακάριοι

Θυμάμαι μικρός στο πατρικό μου απέναντι από τα στρατόπεδα περνούσαν κοπάδια με πρόβατα, και όταν ρωτούσα που πηγαίνουν η απάντηση ήταν : «Στο Μάκακλαρ». Στην αρχή δε καταλάβαινα τι σημαίνει αυτό αλλά τελικά έμαθα ότι Μάκακλαρ «...είναι ένα χωριό στο βουνό, πίσω από το Αυγό όπου υπάρχουν στάνες και πάνε τα κοπάδια για να περάσουν το καλοκαίρι όπου είναι πιο δροσερά και έχει περισσότερη βλάστηση. Όταν πλησιάζει ο χειμώνας, οι βοσκοί κατεβάζουν τα κοπάδια τους στο κάμπο για να ξεχειμωνιάσουν» 

Για κάποιο περίεργο λόγο το Μάκακλαρ απόκτησε μια θρυλική υπόσταση για μένα. Αυτό το πήγαινε έλα των κοπαδιών με γέμιζε περιέργεια. Μου λένε αλήθεια? Τι περίεργο όνομα είναι αυτό?  Που μπορεί να βρίσκεται?  Ποιοι μένουν εκεί? Πώς ζούνε πάνω στο βουνό? Τι γίνεται το χωριό όταν φεύγουν τα κοπάδια κ.α. Μπα πλάκα μου κάνουν. Άκου εκεί Μάκακλαρ!!! Σιγά μην υπάρχει χωριό με τέτοιο όνομα.

Σιγά - σιγά τα κοπάδια εκσυγχρονίστηκαν. Πλέον οι μεταφορές γινόταν με αυτοκίνητα, τα χρόνια πέρασαν και εγώ ξέχασα το χωριό με το περίεργο όνομα.

 Όταν άρχισα μετά από τόσα χρόνια να ξανανεβαίνω στο «Αυγό» έβλεπα από τη κορυφή, στη κατεύθυνση προς το «Τσάλ»,  κάποιες μάντρες και οι ήχοι από βελάσματα και κουδούνια έφταναν μέχρι τα αυτιά μου όταν βοηθούσε ο αέρας. Με μία ματιά στο google maps μου λύθηκε η παιδική απορία.  Κοιτάζοντας λοιπόν  τη Ξάνθη από ψηλά, βλέπεις ανάμεσα στο «Αυγό» και στο «Πίλημα» ένα όνομα σχεδόν στο πουθενά:  «Μακάριο». Ζουμάροντας περισσότερο ξεχωρίζεις κάτι σαν γκρι σκεπές και ένα κυκλικό σχήμα σαν πλατεία. Και κάπου αχνοφαίνεται και ένας χωματόδρομος που ενώνει το Πίλημα με το Μακάριο.

Αυτό είναι λοιπόν. Το Μάκακλαρ υπάρχει, δε με κορόιδευαν, και αφού υπάρχει πρέπει οπωσδήποτε να το δώ από κοντά.

Είχαμε πει να πάμε πριν το καλοκαίρι αλλά δε μας έκατσε. Μετά μέσα στις ζέστες αραιώσαμε τις εκδρομές μας και έτσι  μόλις έπεσε η πρόταση από το Σάββα  δε χρειάστηκε πολύ προσπάθεια για να μας πείσει.

6:10 ξημερώματα Σαββάτου ο Σάββας, ο Αλέξης και εγώ βρισκόμασταν έξω από την Ιερατική. Αφήσαμε τα μηχανάκια και πήραμε την ανηφόρα. Περάσαμε τη πευκοδάσος και πάνω από τη πρώτη κορυφή θαυμάσαμε τη θέα. Είχε ήδη ξημερώσει και ο ορίζοντας ήταν καθαρός. Συνεχίσαμε για λίγο και βρεθήκαμε στη «διασταύρωση». Αριστερά προς Αυγό, δεξιά προς Τσάλ.

Πήραμε φυσικά τη δεξιά κατεύθυνση και για λίγο κινούμασταν παράλληλα αλλά και λίγο ψηλότερα από το μονοπάτι του Αυγού. Σε λίγο μπήκαμε μέσα στο δασάκι από βελανιδιές. Ακολουθήσαμε πορεία Βόρεια – Βορειανατολική , και μετά λίγο Βόρεια και βρεθήκαμε να διαγράφουμε μία στροφή και  να κινούμαστε σχεδόν παράλληλα με το δρόμο που πάει προς Σταυρούπολη. Επειδή ανάμεσα  υπάρχει κάποιο άλλο ύψωμα ο δρόμος δε φαίνεται. Ούτε και το μοναστήρι της Καλαμούς που πρέπει να είναι απέναντι. Φαινόταν όμως ο ήλιος που εκείνη την ώρα είχε ανατείλει για τα καλά πάνω από τα βουνά και ήταν μια καλή ευκαιρία για φωτογραφία.

Ξέχασα να πώ ότι λίγο νωρίτερα μέσα στο δασάκι υπάρχει μια εγκαταλειμμένη παράγκα φτιαγμένη από ξύλα και νάιλον η οποία έχει γεμίσει τσαλιά και θάμνους αλλά μένει εκεί πάνω στο μονοπάτι για να επιβεβαιώνει τη σωστή πορεία.

Ο Αλέξης με τον Σάββα είχαν ήδη προχωρήσει γρηγορότερα από μένα και η επικοινωνία μας γινόταν μέσω ασυρμάτου  προετοιμάζοντας με για τα σημεία που θα συναντήσω στο δρόμο μου και για τα σημάδια του μονοπατιού.

Μετά το δασάκι και τη στροφή έχοντας κατεύθυνση Ανατολική – Βορειανατολική, βρέθηκα πάνω σε ένα κατσάβραχο καλντερίμι. Το μονοπάτι ήταν ξεκάθαρο αλλά ήταν στρωμένο με μικρά βραχάκια που θαρρείς ότι ήταν έτσι στρωμένα επίτηδες με τη μυτερή τους κορυφή προς τα πάνω. Τι να πω μπορεί να ήταν επίτηδες μπορεί και τυχαίο.

Σε λίγο στον  απέναντι λόφο φάνηκαν τα ερείπια του χωριού. Ο Σάββας και ο Αλέξης που είχαν σχεδόν φτάσει με ενημέρωσαν με τον ασύρματο για το «σταυροδρόμι» που και πάλι οδηγεί  αριστερά προς Αυγό από τη πίσω πλευρά αυτή τη φορά, δεξιά προς Τσάλ. Σε λίγο έφτασα και γώ εκεί.

Μόλις μπαίνεις στο χωρίο αντικρίζεις κάτι που δεν το έχεις δεί από το δορυφόρο του google maps. Τα παλιά εγκαταλειμμένα νεκροταφεία που μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία πριν χρόνια. Παλιά το χωριό εκτός από καλοκαιρινό θέρετρο για τα αιγοπρόβατα ήταν αρκετά ανεπτυγμένο (όσο θα μπορούσε να είναι δηλαδή) λόγω της καλλιέργειας και του εμπορίου του καπνού. Παλιά μιλάμε πολύ παλιά. Τώρα οι κάτοικοί του αναπαύονται στον αιώνιο ύπνο.  Αυτό που από ψηλά φαινόταν σαν στρόγγυλη πλατεία είναι μάλλον μια κατασκευή για συλλογή νερού για πότισμα ζώων κολλητά με τον αυλόγυρο του νεκροταφείου. Αριστερά πάνω στο λοφάκι τα μνήματα ενώ στο κέντρο του κύκλου ένα σκαμμένο βαθούλωμα.

Στη περιοχή υπάρχουν διάσπαρτα πηγάδια. Είναι καλυμμένα με ξύλινες παλέτες, πέτρες ή κλαδιά που προσπαθούν να αποτρέψουν το να βρεθείς μέσα στο νερό. Υπάρχουν και κάποιες υπόγειες τσιμεντένιες δεξαμενές επίσης γεμάτες νερό με πρόχειρα καλυμμένα ανοίγματα. Θέλει προσοχή πάντως.

Το χωρίο ήταν χτισμένο σε υψώματα όπως τα περισσότερα ορεινά χωριά.  Τα σπίτια δεν έχουν απλά ερημώσει , έχουν καταρρεύσει. Ελάχιστοι τοίχοι έχουν απομείνει όρθιοι και  μόνο ερείπια υπάρχουν διάσπαρτα εδώ και εκεί. Ο ένας και μοναδικός όρθιος τοίχος αποτελεί αξιοθέατο και θέμα για φωτογραφία.

Στο απέναντι ύψωμα και σε απόσταση λιγότερο από χιλιόμετρο είναι η στάνη που φαίνεται από το Αυγό με τους μοναδικούς … μόνιμους κατοίκους του χωριού.

Προς τα δυτικά βλέπεις τις 3 κορυφές : Τη Μελτή, Το Μαύρο Ίσιωμα (πως σας φαίνεται το Black Straight  για Αγγλική μετάφραση?) και στο βάθος το Καρπούζι ενώ πιο Βόρεια δεσπόζει το Αχλαδόβουνο : Τσαλ.  Στα Ανατολικά μπορείς να δεις το ύψωμα της Παναγίας και το Μοναστήρι της Καλαμούς,   ενώ στο βάθος φαίνεται η Βιστωνίδα, και ο Κόσυνθος. Τέλος προς το Νότο και πολύ κοντά είναι το Αυγό.

Από το Μακάριο  μπορείς να ακολουθήσεις το μονοπάτι προς το Τσάλ αλλά αυτό θα αποτελέσει μία μελλοντική εξόρμηση. Ίσως όχι τόσο μακρυνή απ’ όσο συζητείται.

Κατά την επιστροφή ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή. Θέλει λίγη προσοχή  στην είσοδο στο δασάκι για να μη μπερδευτείς και κόβεις άσκοπα βόλτες. Μόλις συναντήσεις τη παρατημένη καλύβα σιγουρεύεσαι ότι έχει πάρει το σωστό μονοπάτι. Με κατεύθυνση την Ιερατική έχει ολοκληρωθεί ένα υπέροχο τρίωρο.

Για όποιον ενδιαφέρεται, η  διαδρομή καθώς και geotaging φωτογραφίες υπάρχουν στη σελίδα στο Trimble Outdoors.

Καλές διαδρομές.