Το Αυγό από την άλλη

Όπως είπαμε τη κορυφή του Αυγού μπορείς να τη προσεγγίσεις από διάφορες πλευρές. Αφού είδαμε τη κλασική διαδρομή από το μονοπάτι της Ιερατικής ας δούμε τώρα και την διαδρομή από το μονοπάτι της Αγίας Παρασκευής.

Φτάνοντας λοιπόν στην Ιερατική Σχολή όπου υπάρχει και η μονή των Ταξιαρχών, παίρνεις τον δασικό χωματόδρομο στα αριστερά σου. Το στίγμα σε εκείνο το σημείο είναι Β41.14777 , Α24.88210.  Αν στο GPS έχεις αυτό το στίγμα έχει καλώς. Αν όχι τότε βρίσκεσαι κάπου αλλού.

Η διαδρομή πάνω στο χωματόδρομο είναι πολύ εύκολη και το πιο πιθανό είναι να συναντήσεις αρκετό κόσμο που κάνει τη βόλτα του. Από τη πρώτη στροφή θα δεις ψηλά τη κορυφή του Αυγού σε ένα πραγματικά όμορφο τοπίο.Άμα είναι και χιονισμένο, ακόμα ομορφότερο.

Άποψη του Αυγού από το χωματόδρομο

Το τέλος του χωματόδρομου σε στίγμα Β41.14451, Α24.87661 οριοθετεί  ένας βράχος δίπλα σε ένα πυροσβεστικό κρουνό. Από εκείνο το σημείο ξεκινούν 2-3 αχνά μονοπάτια που βγάζουν σε κάποια περιβόλια αλλά καλό είναι να μη τα ακολουθήσεις γιατί μάλλον είναι ιδιόκτητες περιοχές. Άλλωστε εσένα σε ενδιαφέρει το το ένα και μοναδικό μονοπάτι που για αυτό  θα μιλήσουμε σε πολύ λίγο. Είχαμε μείνει στο βράχο λοιπόν. Αν κοιτάξεις δίπλα από το βράχο θα δεις μια ημερομηνία σχηματισμένη με μικρά πετραδάκια. Η ιστορία έχει ως εξής: δύο φίλοι κάνουν βόλτα με τα σκυλιά τους αρκετά συχνά σε αυτό το χωματόδρομο.Όποτε πάνε αλλάζουν την ημερομηνία σαν ενθύμιο της τελευταίας τους επίσκεψης. Αυτό γίνεται και στη περίπτωση που  πάει μόνο ό ένας από τους δύο. Έτσι αν την επόμενη φορά πάει ό άλλος, βλέπει την ημερομηνία και ξέρει το πότε πήγε ο φίλος του.

Απέναντι από τον βράχο ξεκινάει το μονοπάτι. Κάνεις λίγα μέτρα μέσα στο πευκοδάσος προσέχοντας κυρίως να μη γλιστρήσεις και σε λιγότερο από 3-4 λεπτά παίρνεις το πετρόχτιστο ζικγζακοτό μονοπάτι. Γιατί το λέω ζιγκζακοτό? Ε! άμα πας θα δεις.  Το μονοπάτι βρίσκεται εκεί σχεδόν από πάντα και είναι ξεκάθαρο ότι είναι χτισμένο και όχι απλά σχηματισμένο από τις πατημασίες και από το χρόνο. Πάντα αναρωτιέμαι ποίος ασχολείται και χτίζει αυτά τα μονοπάτια. Προφανώς οι "παλιοί" είχαν περισσότερη ψυχή από τους νεώτερους. Σε λιγότερο από 10 λεπτά φτάνεις στο πετρόχτιστο  ξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Στίγμα Β41.14414, Α24.8748

Η Αγία Παρασκευή

Στο σημείο αυτό παλαιότερα υπήρχε ένα υπερυψωμένο ξύλινο παρατηρητήριο φτιαγμένο από το Δασαρχείο Ξάνθης την εποχή που γινόταν η διαμόρφωση του Άλσους που βρίσκεται χαμηλότερα. Το παρατηρητήριο δεν υπάρχει πλέον σήμερα και τα απομεινάρια του μπορείς να τα δεις πεταμένα εκεί κοντά . Από κει πάνω μπορείς και πάλι να θαυμάσεις την υπέροχη θέα. Είσαι τόσο ψηλά ώστε να να τα βλέπεις όλα και τόσο κοντά ώστε να ακούς τους ήχους της πόλης. Αν πας Κυριακή πρωί θα ακούσεις τις καμπάνες από το μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης που βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από κει που είσαι εσύ. Ακόμα μπορείς να ακούσεις και τη  στρατιωτική μπάντα που κάθε Κυριακή πρωί αποδίδει τιμές κατά την ανάρτηση της Σημαίας στη Κεντρική Πλατεία.  

Θεά από την Αγία Παρασκευή

 

Από πάνω σου έχεις τον πέτρινο όγκο του "Αυχένα". Ένα ξερό βραχώδες ανηφορικό ξέφωτο που οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται ότι με ασβεστομένες πέτρες ήταν γραμμένες διάφορες λέξεις  ή σύμβολα που φαινόταν από απόσταση πολλών χιλιομέτρων. Από αυτές τις πέτρες είναι χτισμένη η Αγία Παρασκευή. Συνεχίζοντας στον "Αυχένα" μπαίνεις σε ένα δάσος από πεύκα και βελανιδιές. Εκεί δεν έχει ξεκάθαρα μονοπάτια αλλά δε θα δυσκολευτείς να βρείς το δρόμο σου ανάμεσα από τα δέντρα. Όπου έχει χώρο περπατάς, όπου δεν έχει αλλάζεις διαδρομή. Εκεί θα συναντήσεις και αρκετά μικρά ή μεγαλύτερα μανιτάρια. Μη κάνεις το λάθος να τα μαζέψεις για μεζέ, δε ξέρεις από που κρατάει η σκούφια τους. Αν το κάψεις λίγο αριστερά θα βρεθείς απέναντι από το παλιό λατομείο και το Καζίνο. Εκεί θα δείς και τις πληγές που άφησε η μεγάλη φωτιά του 2008. Ηταν καλοκαίρι και ακόμα θυμάμαι τους καπνούς και τις φλόγες που ξεπήδησαν από τη πλαγια του βουνού και τα πυροσβεστικά αεροπλάνα που εφορμούσαν στο δύσκολο είναι η αλήθεια τοπίο για να τη σβήσουν. Ευτυχώς δεν έγινε πολύ μεγάλη ζημιά όπως αυτές που ακούμε σε άλλες περιοχές και η φωτιά δεν επεκτάθηκε στο υπόλοιπο βουνό. Μολις φτάσεις σε εκείνο το σημείο θα δείς ότι υπάρχει ένας φύσικός δασικός δρόμος. Μεταξύ των δέντρων από τη πλαγιά του λατομείου και από τη πλαγιά του "Αυχένα" η φύση έχει δημιουργήσει ένα διάδρομο πλάτους περίπου 3 μέτρων που ήταν αρκετός για να αποτρέψει την επέκταση της φωτιάς. 

Συνεχίζοντας πρός τη κορυφή συναντάς το "Δέντρο του Βοριά". Ενα πέυκο που στέκει μονάχο του ριζομένο πάνω στο βράχο, εκτεθιμένο στις καιρικές συνθήκες από κάθε άποψη, που Βορίας έχει σμιλέψει τα κλαδία του δίνοντας του αυτό το μοναδικό ασύμετρο σχήμα. Α! και για να μη χανόμαστε το στίγμα στο Δεντρο του Βοριά είναι  Β41.14671, Α24.87158

Το δέντρο του Βοριά

Σε καμιά 20αρια μέτρα φτάνεις στη κορυφή του αυχένα. Απέναντί σου όλη η καμπυλη του Αυγού σε μια καταπληκτική πανοραμική εικόνα. Αριστερά βλέπεις τη Χρύσα και δεξιά το μονοπάτι της Ιερατικής και είναι πολύ πιθανό να δείς από κεί άλλους περιπατητές ορειβάτες να ανεβαίνουν προς τα "πάνω". Για να σνεχίσεις προς το Αυγό θα πρέπει πρώτα να κατεβείς από τον Αυχένα αλλά αυτό δεν είναι καθόλου δύσκολο. Λίγη προσοχή θέλει μόνο μη γλυστρήσεις πάνω στους βράχους. 

Από δώ και μετά όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Απο δώ και μετά δε μιλάμε για μονοπάτια. Η κορυφή είναι μπροστά σου και μπορείς να πάς από όπου θέλεις αφού το μόνο που θα συναντάς είναι βράχοι και πέτρες. Είναι σαφώς μια πολύ δύσκολη διαδρομή και αν δεν είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος  καλύτερα να αναθεωρήσεις. Αλλωστε και μέχρι τη κορυφή του Αυχένα που έχεις φτάσει νιώθεις γεμάτος. Αν αποφασίσεις να συνεχίσεις, η κορυφή του Αυγού θα σε αποζημιώσει σίγουρα και ίσως και περισσότερο από άλλες φορές. Πάντως θέλει πολύ προσοχή που θα πατάς αφου οι πέτρες κατά την άνοδο δεν είναι και πολυ σταθερές και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να υποχωρήσουν κάτω από τα πόδια σου.

Από τον Αυχένα μπορείς να κατεβείς ακολουθόντας την ίδια διαδρομή που ανέβηκες αλλά να προσέξεις μη βγείς πολύ αριστερα γιατί υπάρχει κίνδυνος να ταλαιπωρηθείς  μέσα στο δάσος χωρίς λόγο. Αν ανεβείς στη κορυφή η καλύτερη επιστροφή είναι από το γνωστό μονοπάτι της Ιερατικής για να αποφύγεις κάθε άσχημη περιπέτεια. 

Η διαδρομή χαρίζει πολλές συγκινήσεις και μεγάλη ευχαρίστηση. Η κούραση μετριάζεται απο  αυτά που βλέπεις και ακούς και σε κάνουν να θές να επαναλάβεις το εγχείρημα. Στο βουνό πάμε πάντα με προσοχή και κατάλληλα προετοιμασμένοι όσο εύκολη και κοντινή να είναι η διαδρομή. Προσέχουμε για να έχουμε.