Παραλίγο ... Μαυροπαίδι

Σάββατο  17 Μαρτίου 2012

Αυτή τη φορά στο προσκλητήριο ανταποκρίθηκαν πιο πολλοί και η παρέα ήταν μεγάλη. Η Ντίνα, ο Πάνος, ο Ηλίας, ο Αλέξης, ο  Σάββας, και η αφεντιά μου, είχαμε δώσει ραντεβού έξω από το μοναστήρι της Παναγίας Καλαμούς. Στόχος? Μια 3ωρη  το πολύ  πορεία, έτσι για τη πλάκα μας.

Τις προηγούμενες μέρες είχαμε ζητήσει και τη γνώμη το Χρήστου Λ σχετικά με το ποια διαδρομή θεωρεί καταλληλότερη δεδομένου ότι εδώ και χρόνια έχει φάει τα βουνά της περιοχής με το κουτάλι. Τώρα αρχίζει να τα τρώει και με το ποδήλατο οπότε δεν μας ακολουθεί στις πεζοπορικές μας βόλτες.  

Τελικά από φασίσαμε να πάμε προς της περιοχή του Καράογλαν (Ύψωμα "Μαυροπαίδι" σύμφωνα με την ΓΥΣ) η οποία  βρίσκεται προς το βορρά ανάμεσα στη Ξάνθη και προς τα Κιμμέρια. Σαν οδηγό μας είχαμε τη διαδρομή του Νίκου Κρούπη από το Hellas Path όμως σαφώς δεν είχαμε σκοπό να την ακολουθήσουμε κατά πόδας αφού είναι καμιά 25αρια χιλιόμετρα και φτάνει μέχρι τον Εχίνο ξεκινώντας μέσα από τη Ξάνθη.  Βέβαια εδώ τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως φάινονται αφού σύμφωνα με τον έμπειρο ορειβάτη, περιπατητή, οδοιπόρο, ποδηλάτη και γενικά outdoorer Χρήστο Λ αλλά και σύμφωνα με το χάρτη το ΕΟΣ , το πραγματικό "Μαυροπαίδι" πέφτει καμία 5-6 χιλίομετρα Ανατολικότερα, σχεδόν πάνω από τη Λευκόπετρα, εμείς όμως είχαμε τη ψευδαίσθηση ότι η διαδρομή που θα κάναμε θα μας έβγαζε κάπου κοντά του. Ετσι και αλλίως δεν είχαμε σκοπό να το κατακτήσουμε. Μια βολτίτσα θα κάναμε.

Χάρτης  ΕΟΣ

 Έτσι ξεκινήσαμε παίρνοντας το δασικό δρόμο πάνω από το μοναστήρι και προσπεράσαμε από δεξιά την είσοδο της «θηλιάς» ακλουθώντας ένα ακόμα παρακλάδι από το δίκτυο των δασικών δρόμων που υπάρχουν στη περιοχή. Μετά από καμιά 500αριά μέτρα , στο σημείο που υπάρχει μια βρύση επενδυμένη με πλακάκια μπάνιου (αν είναι δυνατόν μέσα στο δάσος), αφήσαμε το χωματόδρομο και πήραμε ένα βορεινό μονοπάτι περπατώντας δίπλα από ένα ρυάκι. Συνεχίσαμε ανηφορικά περνώντας μέσα από βράχους και θάμνους και μετά από άλλα 500-600 μέτρα βγήκαμε και πάλι σε δασικό δρόμο σε σημείο που υπάρχει μια πυροσβεστική δεξαμενή.

Λόφος

Μετά από άλλα 5-10 λεπτά πορείας, και πάλι συμβουλευόμενοι το gps αφήσαμε το δασικό δρόμο και κόψαμε δεξιά, περνώντας μέσα από το ρυάκι,  σε ένα άλλο μικρότερο μονοπάτι. Για κάτι περισσότερο από 2 χιλιόμετρα η διαδρομή είχε ποικιλία. Περάσαμε και από δάσος (πού σε κάποιο σημείο θύμιζε και λίγο Λειβαδίτη), και από λιβάδια, και φτάσαμε και σε υψώματα με θέα τα χωριά προς τη Λίμνη και το κάμπο. Η ήλιος είχε ανατείλει κανονικά και μας χάριζε ένα υπέροχο ανοιξιάτικο πρωινό.

Σαν να λέμε Λειβαδίτης

Ο Ηλιος Απέναντι

Αυτό ήταν το 2^ο και μεγαλύτερο κομμάτι εκτός δασικού δρόμου που τελείωσε φτάνοντας σε μία διασταύρωση πάνω και δεξιά από το χωριό Διάφορο. Εκεί αποφασίσαμε να αφήσουμε τη διαδρομή του HellasPath (αφού έτσι και αλλιώς Μαυροπαίδι δεν επρόκειτο να δούμε) και ξεκινώντας την επιστροφή να ακολουθήσουμε το δασικό δρόμο προς τις Τουριστικές Κατοικίες. Σε πρώτη φάση και για καμιά 600-700 μέτρα η  πορεία ήταν  Βόρειο Βόρειο Δυτικά και είχαμε αριστερά μας, στη κατεβασιά του βουνού, το Διάφορο και στο βάθος στα Δυτικά, εντυπωσιακό όλο τον ορεινό όγκο του Αχλαδόβουνου (Τσάλ) με τι ψιλοχιονισμένη ακόμα κορυφή του Από κει ψηλά η θέα του βουνού είναι μεγαλοπρεπής.  Καθώς το Τσάλ είναι σχεδόν εντελώς φαλακρό, από το σημείο που ήμασταν και είχαμε μια πλήρη άποψη του όγκου του και μέσα στη πρωινή καταχνιά έμοιαζε σαν ένα τεράστιος βράχος που χώριζε τη Ξάνθη από τη Σταυρούπολη. Η φωτογραφία μπορεί να δώσει μία εικόνα αλλά σαφώς δε μπορεί να αποδώσει όλο το μέγεθος ούτε περιγράψει το συναίσθημα μπροστά σε αυτό που βλέπαμε.

Τσαλ τεράστιο

 Πήραμε τη κατηφόρα, κάναμε μία φουρκέτα αλλάζοντας κατεύθυνση προς τα Νότια και περάσαμε μπροστά από ακόμα μία πέτρινη βρύση, χωρίς πλακάκια –ευτυχώς- αυτή τη φορά. Τώρα είχαμε το Διάφορο και το Τσάλ στα δεξιά μας και όσο χαμηλώναμε σε υψόμετρο χάναμε τη θέα μέχρι που φτάσαμε στις Τουριστικές κατοικίες. Από κει και μετά κινούμασταν σε «γνωστά νερά». Περάσαμε μέσα από τι ποδηλατική πίστα και βγήκαμε στη «θηλεία» . Κινήσαμε δεξιά για να κάνουμε όλο το κύκλο όμως και πάλι το ανήσυχο πνεύμα το Σάββα μας έβγαλε εκτός διαδρομής. Μόλις φτάσαμε στη  πυροσβεστική δεξαμενή δε συνεχίσαμε να ολοκληρώσουμε τη κυκλική πορεία αλλά ακολουθήσαμε ένα μικρό κατηφορικό μονοπάτι μέσα από πεύκα και βγήκαμε ακριβώς πάνω από το μοναστήρι της Καλαμούς, ούτε 500 από το σημείο που ξεκινήσαμε. Αυτό το «κόψιμο» μας γλίτωσε πάνω από 2 χιλιόμετρα πορείας.

Η διαδρομή ήταν πανέμορφη και κυρίως πανεύκολη. Η ωραία μέρα, τα ωραία τοπία αλλά πάνω απ’ όλα η ωραία παρέα μας χάρισαν 10 χιλιόμετρα και 2 ώρες ωραίων αναμνήσεων και ξεγνοιασιάς. Μπορεί καθένας να την ακολουθήσει και να περάσει όμορφα όπως εμείς.

Στο Trimble Outdoors έχω ανεβάσει το αποτύπωμα για όποιον ενδιαφέρετε για περισσότερες λεπτομέρειες.

Trimble Outdoors

Αντε και κάτι καινούργιο. Δείτε το video της βόλτας στο youtube.

Μέχρι την επόμενη φορά … keep walking