Η συνεννόηση έγινε το βράδυ της Παρασκευής και αφού ο Αλέξανδρος δεν ήταν διαθέσιμος, ξεκινήσαμε το Σάββατο πρωί - πρωί για το Αυγό με τον Σάββα . 6:15 σκοτάδι ακόμα και ξεκινήσαμε με τους φακούς μέσα στο δάσος. Τίποτα ιδιαίτερο αφού δε βλέπαμε τίποτα πέρα από την ακτίνα των φακών.
Φτάνοντας στη πρώτη κορυφή κοντά στο ξωκλήσι Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης είχαμε μια υπέροχη θέα των φωτισμένων δρόμων της Πόλης με τα φώτα να λαμπιρίζουν και να τρεμοπαίζουν μέσα στο σκοτάδι. Συνεχίσαμε τη πορεία μας πάνω στο μονοπάτι και φτάσαμε στη βάση του κώνου και μόνο όταν περάσαμε το ανηφορικό δασάκι με τη «κουπαστή, μερικά μέτρα χαμηλότερα από τη κορυφή είχε αρχίσει να φέγγει κάπως ο ουρανός.
Κάποια προσπάθεια για φωτογραφία με τη βοήθεια του φακού είχε το παρακάτω αποτέλεσμα. Ας είναι καλά τα φωσφορούχα του Σάββα που έδινα λίγο περισσότερο λάμψη J. Η θαμπάδα στη φώτο προέρχεται από τη βιασύνη μου να τραβήξω εν κινήσει. Εκείνη την στιγμή δεν το πήρα χαμπάρι ότι είχε κουνηθεί η φωτογραφία αλλά κουνημένη ξεκουνημένη αξίζει να είναι κατά δώ.
Στη κορυφή ο άνεμος πρέπει να ήταν περίπου 5-6 μποφόρ και άλλους τόσους βαθμούς Κελσίου πρέπει να ήταν η θερμοκρασία. Συνθήκες που δεν μας επέτρεψαν να μείνουμε και πολύ. Η ώρα ήταν λίγο μετά τις 7:00 και σαν πρώτοι που φτάσαμε στη Κορυφή εκείνη την ημέρα, ανάψαμε το καντηλάκι και υπογράψαμε στο βιβλίο.
Στη κορυφή ήταν αρκετά φωτεινά. Μερικές φωτογραφίες και κάνα βιντεάκι στα γρήγορα ίσα – ίσα για να έχουμε κάποιες αναμνήσεις, Στη πόλη χαμηλά δεν είχε φύγει ακόμα το σκοτάδι και από τόσο ψηλά ο φωτισμός των δρόμων ήταν ακόμα ομορφότερος. Παρ' όλα αυτά το αποτέλεσμα των φωτογραφιών δεν ήταν και πάλι το αναμενόμενο. Τέλος πάντων αυτές έβγαλα, αυτές ανέβασα.
Πήραμε γρήγορα - γρήγορα το δρόμο της επιστροφής. Στο δασάκι της «κουπαστής» ήταν ακόμα σκοτεινά αλλά μόλις βγήκαμε ο ορίζοντας είχε ασπρίσει χωρίς ωστόσο ο ήλιος να έχει φανεί. Ίσα – ίσα που είχε αρχίσει να «καίει» την άκρη των σύννεφων όταν «πιάσαμε» τη τελευταία κατηφόρα πάνω από την Ιερατική ενώ ανέτειλε πλήρως όταν είχαμε φτάσει χαμηλότερα λίγο πριν το τέλος. Μια καλή ευκαιρία για τη τελευταία φωτογραφία μέσα από τα δέντρα.
Η σημερινή διαδρομή δε προσφέρεται για ιδιαίτερες περιγραφές αφού τα έχουμε πει για το Αυγό. Τι περισσότερο να πούμε? Ούτε βέβαια υπήρχε περιθώριο για ιδιαίτερες φωτογραφίες αφού τι φωτογραφίες να βγάλεις μέσα στο σκοτάδι?
Αλλά ήταν μια καταπληκτική διαδρομή λίγο πρίν το χάραμα και μια πολύ ωραία εμπειρία η διαδρομή με φακούς, μέσα στο κρύο και τον αέρα.
«Αυγό by night».
Μέχρι την επόμενη ανάρτηση καλές διαδρομές σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου