Καλοκαίρι μου 2016

(Για κάποιο λόγο και πάλι το blogspot.com μου χάλασε τισ γραμματοσειρές και το στήσιμο των φωτογραφιών. Ζητώ συγνώμη για αυτό αλλά δε ξέρω πώς να το διορθώσω.)
 
2^η μέρα Χριστουγέννων 2016 ξεκίνησε, προπαραμονή Πρωτοχρονιάς τελείωσε αυτή ανάρτηση. Παγωνιά έξω και τι καλύτερο για μια ανάρτηση για το καλοκαίρι.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

Εντάξει δε κολλάει και πολύ αλλά έπρεπε να βρω μια δικαιολογία για τη καθυστέρηση 5 μηνών για να γράψω για τις καλοκαιρινές διακοπές με επίκεντρο τη Λευκάδα. Και ακόμα ψάχνω για τη δικαιολογία για την ανάρτηση για τη  Ρώμη το καλοκαίρι του ’15 που χρωστάω. Και μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν έχω γράψει ούτε για το canoeing στον Άραχθο . Είχαμε και την ανάβαση στη Κούλα τις προάλλες. Ε! ρε πράμα που σαλεύει.

Είχαμε αποφασίσει λοιπόν οικογενιακά, τις διακοπές του καλοκαιριού να τις περάσουμε στη Λευκάδα.  Σε όποιον φίλο και γνωστό το έλεγα  είχε ήδη  πάει και μου έλεγε πόσο καταπληκτικά ήταν. Τελικά μόνο εμείς δεν είχαμε τη τύχη να βρεθούμε εκεί αλλά αυτό θα άλλαζε.

Κάναμε το λάθος να κλείσουμε μόνο για 4 διανυκτερεύσεις. Μέγα λάθος. Δε χορταίνεις τη Λευκάδα σε 5 μέρες μόνο, κυρίως αν θεωρήσεις τη 1^η και τη 5^η , μέρες ταξιδιού.  Για αυτό εμπλουτίσαμε το πρόγραμμα με 2 ακόμα μέρες. Γιάννενα στο πάνε, Καλαμπάκα στο έλα. Να σπάσουμε τη διαδρομή και να δούμε και κάτι διαφορετικό από τα τόσα που προσφέρει η χώρα μας.

Να ξηγούμαστε. Η ανάρτηση δεν είναι ταξιδιωτικός οδηγός. Υπάρχουν πολλοί και πολύ καλοί οδηγοί στο διαδίκτυο για τα μέρη που επισκεφτήκαμε. Είναι απλά μια περιγραφή και κάποιες φωτογραφίες που θεωρώ ότι αξίζει το κόπο να τα μοιραστώ.

Ξεκινάω λοιπόν.

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Μετά από ~ 5 ώρες ταξίδι βρεθήκαμε στη πρωτεύουσα της Ηπείρου και πρώτος σταθμός το σπήλαιο του Περάματος . Μπροστά στο μεγαλείο της φύσης τα λόγια είναι περιττά και καθώς μέσα στο σπήλαιο δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες ο καλύτερος τρόπος να πάρετε πληροφορίες είναι η επίσημη σελίδα https://www.spilaio-perama.gr/

Σύνολο 2 ωρίτσες θα τις φας σιγουράκι. Βατό σε ένα ικανοποιητικό μέρος και μη επισκέψιμο σε ένα μεγαλύτερο, το σπήλαιο εντυπωσιάζει με τα φανταστικά συστήματα σταλακτιτών και σταλαγμιτών και τις καταπληκτικές του αίθουσες όπως η αίθουσα του σταυρού, η αίθουσα που βρέθηκαν τα οστά της προϊστορικής αρκούδας και η αίθουσα που γυρίστηκε η σκηνή της τρέλας από τη ταινία «Αστέρω» με τη Βουγιουκλάκη το 1959. Για φωτογραφίες από το σπήλαιο να πας  οπωσδήποτε στη gallery  στο επίσημο site. Αφού τελειώσει η επίσκεψη στο σπήλαιο μη ξεχάσεις να επισκευαστείς το  Κέντρο Προβολής Σπηλαίου Περάματος «Άννα Πετροχείλου» όπου στο μουσείο θα δείς μια καταπληκτική συλλογή από πετρώματα και απολιθώματα από τη περιοχή και από όλο τον κόσμο καθώς και ένα μοντέλο της αρκούδας του σπηλαίου σε φυσικό μέγεθος. Αυτό είναι προσφορά ενός Ολανδού αν δε κάνω λάθος προς το Κέντρο.  Δεν υπάρχει έξτρα χρέωση αφού η είσοδος στο μουσείο καλύπτεται από το εισιτήριο του Σπηλαίου.

Πετρώματα

Αντίγραφο της αρκούδας του Σπηλαίου

Στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στο Κάστρο των Ιωαννίνων όπου υπάρχουν κτήρια από την εποχή της Οθωμανικής Κυριαρχίας  που το κάστρο ήταν το διοικητικό κέντρο του Πασά (εκέι υπάρχει μάλιστα και ο τάφος του διάσημου Αλή Πασά) έως και την εποχή που οι Έλληνες Βασιλείς διατηρούσαν «Τουριστικό  Περίπτερο» που διέμεναν κατά τις επισκέψεις τους στη περιοχή. Μέσα στα όρια του Κάστρου υπάρχουν ακόμα σπίτια που κατοικούνται κανονικότατα.

ο Τάφος του Αλή Πασά

Βασιλικό Τουριστικό Περίπτερο πίσω

Βασιλικό Τουριστικό Περίπτερο εμπρός

Τέλος άμα βρεθείς στη πόλη δε μπορείς παρά να επισκεφτείς το νησάκι της Λίμνης. Άλλοι το λένε νησάκι της κυρά Φροσύνης , άλλοι νησάκι της Παμβώτιδας, άλλοι νήσος Ιωαννίνων αλλά γεγονός είναι ότι πρόκειται για το μοναδικό κατοικήσιμο νησί λίμνης στη Ευρώπη με έαν όμορφο παραδοσιακό οικισμό και το σπίτι του Αλή Πασά που λειτουργεί σαν μουσείο.

Με τα πλοιάρια έχει δρομολόγια κάθε μισή ώρα και δε χρειάζονται περισσότερα από 20 λεπτά για να φτάσεις. Και πάλι υπάρχουν πολλές σελίδες για να πάρετε πληροφορίες. Εγώ βρήκα αυτή και αυτή  και τις παραθέτω. 

 

Η γραφική πλατεία

Το "λιμάνι" του νησιού

Την επόμενη μέρα πρωινό ξύπνημα και πριν την αναχώρηση λίγο geocaching διότι δε γίνεται να μην έχουμε ένα souvenir  από τα πανέμορφά Γιάννενα.  Η κρύπτη city view cache GC6GJCN   βρίσκεται στα ψηλά της πόλης αλλά έχει θέα προς τα δυτικά και πραγματικά αδικεί τα Γιάννενα. Αλλά το κυνήγι άξιζε το κόπο μέσα στα πετρώματα.

                       city view cache GC6GJCN 

Μετά τα Γιάννενα μια παράκαμψη και πρώτη στάση στη Δωδώνη. Εκεί χρειάζεσαι τουλάχιστον 2 ώρες για να περιηγηθείς στο γνωστό  Αρχαιολογικό  Χώρο με το φημισμένο  μαντείο και το  πασίγνωστο θέατρο. Σε πιάνει δέος στη θέα των καλοδιατηρημένων κερκίδων του θεάτρου και θαυμασμός για τις εγκαταστάσεις που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες του μαντείου του «Κοινού των Ηπειρωτών».

Κρίμα που δεν υπήρχει κάποιος ξεναγός για περισσότερες πληροφορίες αλλά οι εργαζόμενοι στο χώρο  είναι πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν όσο μπορούν.  

Το αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης

Και βέβαια δε γινόταν να μη κυνηγήσω τη κρύπτη της Δωδώνης στη περίφραξη του Αρχαιολογικού Χώρου. So

  Dodoni cache GC3QGPV  find.

 Dodoni cache GC3QGPV

Από Γιάννενα προς Λευκάδα παίρνεις την Εθνική Οδό Ιωαννίνων – Άρτας και στη συνέχεια Πρεβέζης. Ο δρόμος δεν είναι Εγνατία αλλά  καλύτερα καθώς έτσι έχεις την ευκαιρία να επισκεφτείς κάποια καταπληκτικά μέρη όπως τις πηγές Λούρου,  μια πανέμορφη μικρή λιμνούλα που αποτελεί τη κύρια πηγή του ποταμού. Άλλες πηγές βρίσκονται στο Όρος Τόμαρος που βρίσκεται κοντά στη Δωδώνη. Μια μικρή κυκλική λιμνούλα με ένα περιμετρικό δρόμο για να κάνεις το κύκλο της ακόμα και με αυτοκίνητο σε μία περιοχή γεμάτη πλατάνια

Πηγές Λούρου

Βέβαια σε ένα τόσο όμορφο μέρος δεν υπήρχε περίπτωση να μην υπάρχει κρύπτη. Έτσι λοιπόν Louros Springs cache GC3CKWF…. Find.

 Louros Springs cache GC3CKWF

Σύγχρονη νεροτριβή

Από εκεί ο ποταμός σχηματίζοντας μικρούς καταρράκτες  παίρνει τη πορεία του μέχρι τον Αμβρακικό κόλπο περνώντας από διάφορα σημεία που λειτουργούν νεροτριβές όπου οι ντόπιοι πλένουν κιλίμια χαλιά και  όλα τα είδη προικός. Γνωστή αλλά όχι η μόνη είναι η σύγχρονη νεροτριβή Ζήκου  που είχαμε τη τύχη να τη δούμε εν ώρα λειτουργίας.  Φορτηγάκια γεμάτα από τάπητες μέχρι και μεγάλους λούτρηνους αρκούδους  ξεφορτώνουν τη πραμάτεια τους δίπλα στη νεροτριβή, όπου μπαίνουν και στριφογυρίζουν για 15 λεπτά και στη συνέχεια τραβιούνται έξω με ένα γάντζο και αφήνονται κανένα 5λεπτο να στραγγίξουν και στη συνέχεια ξαναφορτώνονται στα φορτηγάκια για να τα πάρει η νοικοκυρά και να τα απλώσει να στεγνώσουν. Εννοείτε ότι στο φορτηγάκι γίνεται το 2^ο επίπεδο στραγγίσματος μέχρι να φτάσουν σπίτι

. 

Παραδίπλα και μία παραδοσιακή νεροτριβή που δε λειτουργούσε.

Παραδοσιακή νεροτριβή

Για μεγάλο μέρος ο δρόμος πάει παράλληλα με τον Λούρο και κάποια στιγμή πρίν τη Φιλιππίαδα συναντάς και το φράγμα για τη λειτουργία του Υδροηλεκτρικού εργοστασίου. Έχει χώρο στάθμευσης εκεί κοντά και καντίνα. Οπότε πολύ εύκολο να βγάλεις φωτογραφίες τις οποίες και παραθέτω.

Πιο κάτω συναντάς πινακίδες για τη λίμνη Ζηρού  αλλά δεν την επισκεφτήκαμε και η αλήθεια είναι το μετάνιωσα.  Δε πειράζει, την άλλη φορά και αυτό είναι υπόσχεση.

Μετά τη Φιλιππιάδα παίρνεις τον επαρχιακό δρόμο προς Άρτα και σε βγάζει ακριβώς πάνω στο πασίγνωστο και ιστορικό (το πιο ιστορικό) γεφύρι της Ελλάδας. Το χιλιοτραγουδισμένο και φημισμένο, γεμάτο θρύλους και μύθους Γεφύρι της Άρτας. Εννοείτε ότι το διαβήκαμε και ευτυχώς η θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα έπιασε τόπο και παρόλες τις ρωγμές το γεφύρι στέκει αγέρωχο πάνω από τον Άραχθο.

Το Γεφύρι της Άρτας

Αλλά θέλει κάποια συντήρηση για να μην έχει τη τύχη του άλλου ιστορικού γεφυριού, αυτού της Πλάκας  που το παρέσυρε ο Άραχθος τον Χειμώνα του ’15. Φωτογραφίες από την εκδρομή στη Πλάκα και τη κατάβαση Καλαρύτικος- Άραχθος μπορείς να δείς εδώ.

  

Και πλέον πλησιάζαμε προς τη Πρέβεζα όπου εκεί θα μπαίναμε στην υποθαλάσσια σήραγγα του Αμβρακικού για να βρεθούμε φάτσα κάρτα με τη Λευκάδα.  Από Αμβρακικό δε βλέπεις και τίποτα αφού περνάς από κάτω σε μια εντυπωσιακά κατηφορική και στη συνέχεια ανηφορική σήραγγα αλλά οι εκπλήξεις δε σταματάνε εδώ καθώς πάνω στη πορεία σου είναι το αεροδρόμιο του Ακτίου το οποίο είναι κατασκευασμένο σε μία «νησίδα» ας πούμε Γής, μεταξύ Ιονίου Πελάγους, Αμβρακικού κόλπου και της λίμνης Σαλτίνη. Η διαδρομή είναι περιμετρικά του αεροδιαδρόμου και μάλιστα διακόπτετε στη περίπτωση που προσγειώνεται κάποιο αεροπλάνο. Σαν στρατιωτική περιοχή δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες αλλά είναι καταπληκτικό να βλέπεις τα αεροπλάνα να περνάνε πάνω από το κεφάλι σου για να προσγειωθούν.

ΛΕΥΚΑΔΑ

Είχα ανέκαθεν την απορία πώς περνάς από τη ηπειρωτική Ελλάδα στη Λευκάδα. Δε μπορούσα να φανταστώ πώς είναι να πηγαίνεις σε ένα νησί χωρίς να χρειάζεται να ανεβείς σε καράβι. Οι φίλοι και γνωστοί που είχαν ήδη πάει μιλούσαν για τη «γέφυρα» και άφηνα τη συζήτηση εκεί χωρίς λεπτομέρειες. Αν δεις το χάρτη θα διαπιστώσεις ότι στη πόλη της Λευκάδας φτάνει μια λωρίδα  «κάτι». Ε! νόμιζα ότι αυτό το «κάτι» είναι η γέφυρα. Βέβαια πολύ μεγάλη γέφυρα μου φαινόταν αλλά δε το πολυέψαχνα. Τελικά καθώς πλησιάζεις μετά που περνάς το κάστρο της Αγίας Μαύρας  , Μπαίνεις στη περίφημη γέφυρα που τελικά μόνο περίφημη δεν είναι. Μια μεταλλική κατασκευή πλάτους 9 μέτρων και μήκους 70 που αν είσαι τυχερός και δεν ε΄χει κίνηση τη περνάς πολύ γρήγορα και το μόνο που καταλαβαίνεις είναι το ταρακούνημα πάνω στο μεταλλικό πάτωμα. Η γέφυρα της Λευκάδας  σίγουρα δεν είναι η περίφημη που φανταζόμουν αλλά σίγουρα είναι θαυμαστή αφού έχει καταπέλτες που ανυψώνονται όταν περνάνε μικρά πλοία ενώ σε μεγαλύτερα λέει περιστρέφεται. Εμείς δεν είδαμε τίποτα από τα 2 πάντως.

Η πλωτή γέφυρα της Λευκάδας

Φώτο Google maps

Και φτάσαμε Λευκάδα. Τι να πεις τώρα για αυτό το νησί. Τι να πρωτοπείς μάλλον. Για τις πασίγνωστες παραλίες, για τις δραστηριότητες που μπορείς να κάνεις, για τη πολυκοσμία του, για τη νυχτερινή ζωή, για τα υπέροχα τοπία η για καταπληκτικά του νερά με το φοβερό τυρκουάζ χρώμα, ένα απίστευτο χρώμα στη θάλασσα που όμοιό του δεν έχω ξαναδεί. Βέβαια το έχεις δεί ήδη νωρίτερα σε φωτογραφίες αλλά νομίζεις ότι υπερβάλουν. Μέχρι που το βλέπεις και στη πραγματικότητα και καταλαβαίνεις ότι η υπερβολή είναι στην ομορφιά της φύσης και όχι στις φωτογραφίες.

Ειλικρινά δε ξέρω τι να γράψω από δώ και στο εξής. Απλά θα προσπαθήσω να αναφέρω μερικά πράγματα που θεωρώ σημαντικά και ίσως και μερικές συμβουλές, αλλά για περισσότερες πληροφορίες καλό είναι να ανατρέξετε στις αμέτρητες σελίδες και στους ταξιδιωτικούς οδηγούς στο Internet.

Λοιπόν αρχίζω :

Αν το βαστάει η τσέπη σου και έχεις χρόνο κλείσε για τουλάχιστον 5 διανυκτερεύσεις (the most the best). Για να έχεις χρόνο να απολαύσεις όσα το νησί προσφέρει φρόντισε να έχεις χρόνο.

Στη Λευκάδα υπάρχουν πολλές όμορφες παραλίες. Μη χάσετε μια επίσκεψη στο Κάθισμα (δεν υπάρχει περίπτωση αλλά λέμε τώρα) όπου από ψηλά που πάει ο δρόμος θα απολαύσετε το καταπληκτικό χρώμα των νερών. Πώς είναι το πιο όμορφο τουρκουάζ χρώμα που έχεις φανταστεί. Ε! εκεί ακριβώς θα το βρεις. Μόνο φρόντισε να πάς ψιλονωρίς γιατί αν και υπάρχουν πολλά μπαράκια που προσφέρουν θέσεις parking (σκεπασμένες και επί πληρωμή) όταν πλακώνει κόσμος, το parking, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Εδώ που τα λέμε παίζει να μη μπορείς να βρεις και ξαπλώστρες. Αν είσαι πιο του χύμα μπορείς να πάς αριστερά στα βραχάκια και να μη σε νοιάζει το θέμα ξαπλώστρα.

Στην ίδια περιοχή είναι και ο Άγιος Νικήτας. Ξακουστό και γραφικό χωριουδάκι, must, με όμορφη αλλά μικρή παραλία. Μη περιμένεις να βρεις την άπλα του Καθίσματος αλλά σίγουρα θα βρεις τη πολυκοσμία του. Και πάλι ισχύει το να για να μπορέσεις να παρκάρεις σαν άνθρωπος. Προσοχή επειδή οι περισσότεροι αφήνουν τα αυτοκίνητα πάνω στο δρόμο δημιουργείτε κάποιο θέμα με τη κυκλοφορία με τον κόσμο και τα πιτσιρίκια που διασχίζουν το κεντρικό δρόμο για να πάνε στη παραλία. Επίσης ίσως σε κάποια φάση νομίζεις ότι είσαι τυχερός και βρήκες θέση για το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου προς τη πλευρά του βουνού. Πρόσεξε μη κρέμονται τίποτα βράχοι από πάνω στα προστατευτικά δίχτυα διότι απ’ ότι φαίνεται δεν πολυενδιαφέρει τους αρμόδιους να καθαρίσουν τις κατολισθίσεις.

Πιο πάνω είναι η παραλία Πευκούλια με επίσης όμορφα νερά αλλά με λίγους βράχους εδώ και εκεί. Παρόλα αυτά δε σε χαλάνε για να απολαύσεις τη θάλασσα. Υπάρχει και ένα bar εκεί (το μοναδικό) που έχει και πισίνα άμα δε θες να αλμυριστείς. Περιορισμένες θέσεις parking αλλά τουλάχιστον δωρεάν και επίσης μπορείς να παρκάρεις σχετικά άνετα και πάνω στο δρόμο.

Πόρτο Κατσίκι και Εγκρεμνοί  οι πιο hot και φημισμένες παραλίες για την εκπληκτική φυσική τους ομορφιά και μαντέψτε: για τα καταπληκτικά τους νερά. Δεν υπάρχουν λόγια για αυτές τις 2 παραλίες που βρίσκονται δίπλα δίπλα. Στο Πόρτο Κατσίκι μπορείς να πάς με αυτοκίνητο και για αν φτάσεις στη παραλία να κατέβεις τη σκάλα αμα σε βαστάν τα πόδια σου.  Στους Εκγρεμνούς (όνομα και πράμα) πλέον μπορείς να πάς μόνο με βαρκάκι καθώς έχει γκρεμιστεί η σκάλα από τν σεισμό που έγινε πριν από μερικά χρόνια. Εννοείτε ότι με τίποτα δε πρέπει να χάσεις μια βουτιά εκεί. Σε πιάνει δέος και θαυμασμός να κολυμπάς  στη σκιά του τεράστιου γκρεμού με το κύμα να σε κοπανάει στη βοτσαλωτή παραλία. Ένα τρομακτικό μα συνάμα καταπληκτικό τοπίο που προσφέρει μια αξέχαστη εμπειρία. Η παραλία έχει βοτσαλωτή άμμο και δε ξέρω αν είναι καλύτερο να φοράς κάτι στα πόδια σου (που σημαίνει ότι τα πετραδάκια θα μπαίνουν μέσα) ή να είσαι ξυπόλυτος και να πατάς πάνω στα πετραδάκια. 

Εγκρεμνοί

Εγκρεμνοί

Πόρτο Κατσίκι

Mύλοι και Αι Γιάννης ο παράδεισος των Kite Surfers. Ένα καταπληκτικό υπερθέαμα με εκατοντάδες «χαρταετούς» στον ουρανό με τους  με τους surfers να κάνουν διάφορες φιγούρες και τσαλίμια. Στους Μύλους δε προσφέρεται για κολύμπι λόγω του kite surfing αλλά στη γειτονική παραλία του Αι Γιάννη θα μπορέσεις να απολαύσεις ένα ήσυχο μπάνιο και φαγητό στα ταβερνάκια. 

Μύλοι

Εκεί βρήκα και μία κρύπτη water of Lefkas cache GC2C95F it’s a find.

water of Lefkas cache GC2C95F

Βασιλική. Ένας μόνιμος τοπικό άνεμος λέει κάνει τη Βασιλική τον ιδανικό χώρο για windserfing. Εκατοντάδες πανιά ανεμίζουν στο κόλπο και από το πρωί μέχρι το σούρουπο οι surfers βρίσκουν τη χαρά τους. Το μπάνιο δε το ευχαριστήθηκα εκεί (τουλάχιστον στο σημείο που διάλεξα). Πέτρες, κρύα θάλασσα και έργα επέκτασης του λιμανιού δεν έδιναν κάποια ιδιαίτερη ευχαρίστηση. Αλλά το θέαμα είναι καταπληκτικό να βλέπεις τα windsurf να ελίσσονται μπροστά σου.

Αλλά φτάνει μέχρι εδώ με τις παραλίες. 

Παρακάτω διάλεξα 3 σελίδες αλλά ψάξε και στο internet έχει αμέτρητες.

-Lefkada Guide

-Oneman

-Art travel

Μη χάσετε τις κρουαζιέρες που οργανώνονται από το Νυδρί . Κοινότυπο μεν και τετριμμένο αλλά αν δεν έχεις δικό σου σκάφος είναι ο μόνος τρόπος για να δεις κάποια πράγματα όπως επίσκεψη στους Εγκρεμνούς, στο Πόρτο Κατσίκι, στη Σπηλιά Παπανικολή, στο Σκορπιό, στη Κεφαλονιά και στην Ιθάκη. Καλά θα είναι να τη κάνεις στην αρχή ώστε να δείς κάποια μέρη που αν προκαλέσουν το ενδιαφέρον να  ξαναπάς όσο θα είσαι εκεί. Στο νυδρί υπάρχουν δεκάδες γραφεία που οργανώνουν αυτές τις κρουαζίερες οπότε αξίζει να ψάξεις λίγο για να κάνεις το καλύτερο deal. π.χ τη διαδρομή (που λίγο πολύ είναι ίδια με μικρές ιδιαιτερότητες) , αν στη τιμή προσφέρεται φαγητό (όχι τπτ σημαντικό αλλά γιατί να το χάσεις? ) το είδος του σκάφους κτλ. Και βέβαια το μεγάλο clue είναι οι βουτιές από το καράβι στη θάλασσα και κυρίως στους Εγκρεμνούς που δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πας.

Η Λευκάδα δεν είναι μόνο θάλασσα. Ανέβα στο βουνό, επισκέψου το κεφαλοχώρι των Καρυών και απόλαυσε τα τοπικά προϊόντα και τις ταβέρνες στη πλατεία. Σε κάποια σημεία η θέα πάνω από το βουνό προς τη θάλασσα είναι καταπληκτική. Πάνε στον καταρράκτη στο Νυδρί. Μια εκπληκτική διαδρομή που δε περιμένεις να βρεις σε νησί και ένας πανέμορφος ψηλός καταρράκτης. Αρκεί να έχει νερό.

Κάνε βόλτα στη πόλη της Λευκάδας, μέρα και βράδυ, επισκέψου το πάρκο των Ποιητών, κάνε βόλτα με το τρενάκι (λίγο τσιμπημένη η τιμή), επισκέψου τη μονή της Φανερωμένης με τον υπέροχο Ναό, το ναυτικό μουσείο, τον ζωολογικό κήπο και την υπέροχη θέα προς τους Μύλους και τον Αι Γιάννη, κάνε τον περίγυρο της λιμνοθάλασσας, κάνε βόλτα στη παλιά Πόλη με τα ξύλινα σπίτια, πάνε στο κάστρο της Αγίας Μαύρας, πάρε φακές από την Εγκλουβή, πάνε στα Σύβοτα και στο Μικρό Γιαλό, πέρασε τη βραδιά σου στο κοσμοπολίτικο Νυδρί …  απόλαυσε τη Λευκάδα.

Δυστυχώς όσο ήμασταν εκεί έπιασε μια μεγάλη φωτιά  στη παλιά Πόλη και έκαψε αρκετά σπίτια, έναν ιστορικό κινηματογράφο και κινδύνεψε η βιβλιοθήκη και η Εκκλησία της Παναγίας των Ξένων. Για τη κατάσβεση επιστρατεύτηκε ακόμα και πυροσβεστικό ελικόπτερο και έλεγαν ότι ήταν η πρώτη φορά που τέτοιο μέσο χρησιμοποιήθηκε σε κατοικήσιμη περιοχή

Στο παλιό μονοπάτι προς τη Μονή Φανερωμένης υπάρχει και μία κρύπτη. Οπότε Path to Faneromeni cache GC3H0JW  find.

 Path to Faneromeni cache GC3H0JW

Μα καλά θα πεις όλα τέλεια είναι στη Λευκάδα? Όλα? Ε! όσα αφορούν τη φύση και μερικούς εμπνευσμένους ανθρώπους είναι τέλεια. Όσα εναπόκεινται στην (αν)αρμοδιότητα των πολιτικών είναι άστα να πάνε. 

-Πολλοί επισκέπτες, αρκετά μεγάλο πρόβλημα κυκλοφορίας  και ένα δημοτικό ελεύθερο parking της κακιάς ώρας. Μη ασφαλτοστρωμένο, χωμάτινο δηλαδή με λακκούβες, παρατημένα αυτοκίνητα, χωρίς φωτισμό και δε μιλάμε βεβαίως για διαγραμμίσεις, είναι η τροπή του νησιού.

-Επίσης ελλιπής φωτισμός σε πολλούς δρόμους ακόμα και κύριους. 

-Χωρίς φανάρια σε  πολλές διασταυρώσεις, αλλά και ελλιπής σήμανση με αποτέλεσμα παρ ολίγον ατυχήματα που αποφεύγονται μετά από συνεννοήσεις των οδηγών.

-Και τέλος όπως προανέφερα κοτρώνες να κρέμονται πάνω από τα αυτοκίνητα μέσα στα προστατευτικά δίχτυα τα οποία σε κάποια σημεία είναι κατεστραμμένα.

Τέλος πάντων,  αυτά τα άσχημα ας μη χαλάσουν την κατά τα άλλα καταπληκτική εικόνα του νησιού. 

ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΙΟ - ΠΗΓΕΣ ΑΧΕΡΟΝΤΑ

Δυστυχώς οι μέρες πέρασαν και αναχωρήσαμε από τη Λευκάδα. Επόμενος σταθμός Μετέωρα. Κακός προγραμματισμός γιατί γεωγραφικά οι 2 περιοχές δε συνδέονται άμεσα αλλά δε μας πήγε άσχημα λόγω ενός ενδιάμεσου σταθμού που αποφασίσαμε τελευταία στιγμή. Αφού θα έπρεπε έτσι και αλλιώς να ανεβούμε και να ξανακατεβούμε, αποφασίσαμε να  πάμε στο Νεκρομαντείο και στις πηγές του Αχέροντα ποταμού  στο Νομό Θεσπρωτίας.

Νεκρομαντείο Αχέροντα λοιπόν. Ένας λατρευτικός χώρος και ένα μαντείο που κατά την αρχαιότητα οι ζωντανοί μπορούσαν να έρθουν σε επαφή εμ τους νεκρούς και να πάρουν χρησμούς, συμβουλές κτλ. Χώρος μυστηριακός, στη κορυφή ενός λόφου πάνω από το χωρίο Μεσοπόταμος,  κοντά στον Αχέροντα, και πολύ κοντά στην Αχερουσία Λίμνη  που αποτελούσε τη Πύλη για τον κάτω κόσμο. Ξέρετε τώρα : ο βαρκάρης Χάρων, το κέρμα. ο Κέρβερός  κτλ.

                                                         

Στο Νεκρομαντείο οι Αρχαίοι Ιερείς φαίνεται την είχαν στήσει καλά τη μπίσνα. Ερχόταν οι πιστοί απεγνωσμένοι να μιλήσουν με τους δικούς τους ανθρώπους που είχαν πεθάνει.  Οι Ιερείς τους έβαζαν να εξαγνιστούν και να καθαριστούν με ελάχιστο φαγητό, νηστεία και προσευχή. Τους πλάκωναν στα «μυρωδικά» και στα ψυχεδελικά (if you know what I mean) που τους έκαναν να βλέπουν παππάδες, τους έχωναν και μερικές μέρες στην Υπόγεια Ιερά Κρύπτη που είναι ένας χώρος σκοτεινός και άηχος (φαντάσου να είσαι σε ένα χώρο που το μόνο που να μη μπορείς να δεις τίποτα και το μόνο που μπορείς να ακούσεις είναι η φωνή σου και αυτή χωρίς καν ηχώ) και τους έπαιρναν να πάνε να ζητήσουν το χρησμό και να μιλήσουν με τον νεκρό που θέλανε. Εκεί ο Νεκρομάντης ήταν και αυτό «φορτωμένος» (όπως η Πυθία ένα πράμα που και καλά μύριζε τα φύλα της δάφνης) και ποιος ξέρει τι τους έλεγε και ποιόν νεκρό νόμιζαν ότι μιλούσαν. Στο τέλος τους έδιωχναν από μία άλλη έξοδο και τους όρκιζαν – απειλούσαν να μην πουν σε κανέναν τίποτα από όσα είχαν ζήσει όλες αυτές τις ημέρες. Και βέβαια όλα αυτά με το αζημίωτο φυσικά διότι και το Νεκρομαντείο είχε και λειτουργικές δαπάνες βάλε και τις μίζες, ε! δε θέλει και πολύ.

Παρ όλα αυτά στις μέρες μας ο χώρος είναι καλοδιατηρημένος και η Υπόγεια Ιερά Κρύπτη (που δεν έχει καμία σχέση με τις κρύπτες του geocaching) είναι ανέπαφη με την οροφή της να στηρίζεται στις θολωτές αψίδες όπως στην Αρχαιότητα. Και βέβαια είναι επισκέψιμη.

Υπόγεια Ιερά Κρύπτη

Στη συνέχεια δε γίνεται παρά να επισκεφτείς τις πηγές Αχέροντα.  Εάν βρίσκεσαι στο Νομό Θεσπρωτίας δε πρέπει για κανένα λόγο να χάσεις αυτό το μέρος. Κοντά στο χωρίο Γλυκή περίπου 15 λεπτά οδήγηση μετά το Νεκρομαντείο, Βρίσκεσαι σε ένα σημείο που η φύση έχει χαρίσει απλόχερα την ομορφιά της. Το ποτάμι που τόσο τρόμο έφερε στην αρχαιότητα είναι ένα καταπληκτικό μέρος αναψυχής που διαθέτει εστιατόριο - καφετέρια και μπορείς να κάνεις πολλές δραστηριότητες (canoeing, βόλτα με άλογα, flying fox, τοξοβολία, πεζοπορία, κολύμπι κλτ)

 Περπατώντας κατά μήκος του ποταμού αντίθετα στη ροή (νερό μέχρι τα γόνατα και μερικές φορές μέχρι τη μέση, παγωμένο όμως) μπαίνεις σε ένα φαράγγι όπου εκτός από την ομορφιά των τεράστιων βράχων που κρέμονται πάνω από το κεφάλι σου, μπορείς να δεις μικρά ανοίγματα με αναβλύζοντα νερά που τρυπάνε τους βράχους για αν χυθούν στο ποταμό. Επίσης μυστηριώδη ρεύματα αέρα ανάλογα από το άνοιγμα που θα βρεθείς. Σίγουρα με τους αιώνες έχουν αλλάξει πολλά στη γεωγραφία του χώρου αλλά δε μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να ήταν αυτό το ήσυχο και όμορφο ποτάμι στην Αρχαιότητα ώστε να θεωρηθεί ως ο κύριος δρόμος της μεταφοράς των ψυχών στον Άδη. Πάντως θρύλοι και μύθοι της περιοχής για δράκους, φωτιές, τέρατα, γενναίους και Αγίους μπερδεύονται και ίσως η εξήγηση είναι κάπου κατά κει.

Πριν αφήσουμε τη περιοχή πήγαμε και μέχρι τις εκβολές του Αχέροντα εκέι που το ποτάμι ενώνεται με το Ιόνι Πέλαγος,  εκεί που υποτίθεται τελείωνε η διαδρομή του Βαρκάρη. Τουριστικά βαρκάκια προσφέρουν κρουαζίερα στη περιοχή και σε πάνε στις σπηλιές που μάλλον ήταν αρκετά τρομακτικές απ' όπου υποτίθεται  κατά την αρχαιότητα ξεκινούσε ο Αδης. Αν και καλοκαίρι όταν φτάσαμε έιχε πολύ αέρα και αρκετά μεγάλα κύματα από τη πλευρά του Ιονίου με αρκετό κυματισμό μέσα στο ποταμό. Τι να πώ, ίσως κάτι τέτοια βλέπαν οι Αρχαίοι και έβγαζαν αυτές τις δοξασίες. 

 

Σκεφτόμασταν ότι θα μείνουμε το πολύ 2 ώρες και τελικά από την πολύ ομορφιά και το ότι περνούσαμε τόσο καλά μας πήρε το απόγευμα οπότε και ξεκινήσαμε για τη Καλαμπάκα όπου φτάσαμε βραδάκι.

ΜΕΤΕΩΡΑ

Ξαναπήραμε την Εγνατία και μετά το Μέτσοβο στρίψαμε δεξιά για να κατεβούμε τη Πίνδο. Η κατηφόρα είναι η επαρχιακή πλέον οδός Ιωαννίνων –Τρικάλων και είναι μια πολύ κακή επιλογή αλλά δεν έχει άλλη. Συνεχής κατηφόρα, στροφές, και δρόμος 2 κατευθύνσεων είναι μια αρκετά κουραστική διαδρομή.

Το τέλος όμως μας αποζημίωσε. Αυτό το φανταστικό μνημείο της φύσης και της Ορθοδοξίας που λέγεται Μετέωρα  είναι ένας τόπος μοναδικός σε όλο ο κόσμο. Δε ξέρω τι είναι πιο καταπληκτικό η φυσική ομορφιά με τους τεράστιους βράχους να φαίνονται σαν φυτεμένοι πάνω στο έδαφος, η τα μοναστήρια που αναπτύχθηκαν εδώ και εκατοντάδες χρόνια και είναι μνημεία πίστης στους αιώνες. Πραγματικά δεν έχω λόγια. Άλλωστε τα Μετέωρα είναι τόσο γνωστά που πραγματικά δεν έχω τίποτα να προσθέσω. Σας αφήνω λοιπόν με μερικές φωτογραφίες που είμαι σίγουρος ότι τις έχε δει πολλές φορές μιας και είναι all time  classics.

Αν και τελικά η ανάρτηση βγήκε τεράστια ελπίζω να την ευχαριστηθήκατε. Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν … κρατήστε όρεξη γιατί έρχονται και άλλα.